Tijdens het weekend passeren we nog even samen met Else, mijn jongste schoonzusje, bij de werf. Alles ziet er nog net zo uit al twee dagen geleden. Blijkbaar hebben de gasten van Jos gedacht aan de kat en de muizen en hebben zichzelf vrijdag een extra vrije dag gegeven. Maar bon.

In het echt komt het volgende wat later, maar voor de goede gang van zaken ... Aanhoor het mysterie van de lichte steen.

Toen we naar onze mooie gevel in aanbouw stonden te kijken, sprong een lichte vlek in het oog. In de rechterboven hoek was blijkbaar een lichte steen ingemetseld tussen de donkere. Ofschoon wij de creativiteit in mensen steeds aanmoedigen, vonden we deze kleurrijke expressie van onze metsers toch niet echt passend.

We doen vandaag nog een ronde langs enkele openstaande offertes. Zo kunnen we ook nog even langs de werf. Het is de voorlaatste dag metselen van het jaar en zoals het er nu naar uitziet zal er na de Kerstvakantie nog slechts enkele dagen gemetseld moeten worden om de ramen te kunnen laten opmeten.

We kunnen nu eindelijk echt een afspraak maken met Allivan. Deze afspraak wordt vastgelegd op donderdag 11 januari om 14.00. Mits verplaatsing kunnen we de namiddag ineens gebruiken voor de volgende werfvergadering met iedereen ter plekke.

Tot slot kunnen we vandaag ook de puntjes op de i zetten ivm de sanitaire voorzieningen en tekenen we de bestelbon. Weer eentje minder! Bijna alles is nu besteld. Volgende week waarschijnlijk nog de verwarming.
Ook de meterput is klaar voor een stukje overwinteren.

Op dinsdag belde Jos me op met de mededeling dat hij op donderdag vertrekt om te gaan skien en dat de werfvergadering dus niet door kan gaan op donderdag. Ik heb vakantie en gelukkig kan Astrid de vergadering ook verschuiven en is het dit jaar voor de laatste keer werfvergadering op een woensdag.
Een reeks kleine details omtrent de verdieping worden alvast doorgesproken. Dit is op zich een veel eenvoudigere verdieping. Ondertussen wordt er lustig gemetseld. Het einde begint in zicht te komen. Maar het zal niet voor dit jaar zij ...

Voor Astrid zit het jaar erop, voor Jos ook bijna, voor zijn mannen zullen nog twee dagen de meer en meer winterse omstandigheden moeten trotseren en goed doormetselen en voor ons nog niet. Wij gaan nog een aantal offertes omzetten in bestellingen en trachten een redelijke planning voor het komende jaar op te stellen. Maar het zal wel even 2 weken iets rustiger zijn nu.

Nu niveau 0 klaar is wordt het nog eens tijd om te verhuizen. Ooit dachten we dat we op 1b gingen wonen, maar toe kregen we onze bouwvergunning en waren we 1f. Een tijdje later vernamen we van buurman Guy dat er een hernummering doorgevoerd ging worden. En zo verhuizen we dus naar 35.

Vandaag kunnen we dus eindelijk het kerstcadeautje van Else, de jongste van mijn twee fantastische schoonzussen, gaan afhalen bij Van Eyck in Leuven: een naamplaatje voor aan de deur, met daarop nu eindelijk het juiste huisnummer. Het is toch weer een klein stapje dichter ons nieuwe huis en thuis.

Donderdag, werfvergadering-dag. Terwijl we wachten op Astrid en de vader van Veronique bespreken Jos en ik alvast het heropbouwen van de meterput en de isolatie ervan tegen het bevriezen.

Ondertussen zijn ze druk bezig om de bekisting van alle balken klaar te krijgen. Jos en Leo hebben samen besproken om alle balken bovenop de welfsels uit te voeren, waar ze vroeger op zelfde hoogte als de welfsels begonnen. Op deze manier is het voor Jos een pak eenvoudiger uit te voeren en kunnen ze samen met de druklaag gegoten worden.

Die druklaag zal er volgens Jos misschien in de namiddag, maar mogelijk ook pas vrijdagochtend aangebracht worden. Ik gok op vrijdag ;-) Maar dat wil zeggen dat dit weekend niveau 0 klaar is en dat ze toch nog een week kunnen werken aan niveau 1. De ramen gaan dit jaar niet meer opgemeten worden, maar volgende week zal ik wel al contact opnemen met Allivan om een afspraak te maken rond 15/01.

Ondertussen komen Astrid en de vader van Veronique toe om 9.30. Ik kan zelf nu nog maar een kwartiertje blijven omdat ik om 10.15 een afspraak heb bij Briotherm om de offerte op te pikken. In die 15 minuten spreken we nu definitief af hoe de afvoer van de dampkap dient uitgevoerd te worden. Ook kan ik nu definitief de opbouw van de badkamer meedelen, wat Jos geen muren moet metselen voor de douche omdat we die waarschijnlijk later gaan uitvoeren in glasstenen.

Jos gaat verder na aan welke verzekering het probleem van de meterputschade voorgelegd wordt. Waarschijnlijk zal dit zelfs de verzekering van de leverancier van de bouwmaterialen zijn die eigenlijk de effectieve schade heeft aangericht. To be continued.

10.25 - met 10 minuten vertraging haal ik onze offerte op bij Briotherm. Hun offerte valt me beter mee dan ik verwacht had. Alles is mooi opgeplitst en we kunnen er zeker een goede prijs/kwaliteit samenstelling in vinden. Maar als we niet voor de super-deluxe versie gaan, komen ze in dezelfde prijscategorie als de eerder ontvangen offertes en blijft Driesmans Groep nog steeds de beste keuze.

In het gesprek met Briotherm komen we nog op een puntje dat we toch eens verder moeten bekijken. Briotherm wil alleen maar komen NA de plakker. "No Deal!!" Maar dit moeten we wel eens afchecken met zowel Driesmans Groep en Driesmans Sanitair en dat eens tegen de planning aanhouden.

Een tussentijds bezoekje leert me dat Jos en de zijnen gisteren toch nog een aardig stuk opgeschoten zijn. De welfsels liggen er zo goed als allemaal op. De stalen kolommen en poutrellen staan of liggen eindelijk op hun plek, waardoor de achterkant nu echt zijn finale vorm onthult.

Jos verwacht dat ze morgen de bekisting van de omgekeerde balken kunnen afronden. Dan kan de druklaag gegoten worden en kunnen de balkbekistingen ook gevuld worden.

Maandagochtend, 7.00, regen en iedereen zit weer te wachten in de wagen. Met Danny, de meestergast van Jos bespreek ik de gebeurtenissen van de afgelopen 24 uur. Met hem spreek ik af dat ze gaan kijken hoe ze de meterput kunnen heropbouwen en hoe ze deze dan gaan isoleren tegen de vrieskou die er misschien toch ooit wel eens gaat aankomen deze winter. Als het dan toch moet, bij voorkeur dan tussen 22 december en 7 januari ;-)

De interventieman van Pidpa wist me te vertellen dat deze "schade" waarschijnlijk voor de verzekering van de aannemer was. Dus stel ik deze vraag maar even aan Veronique. Niet veel later bevestigt ze dat ze, ofschoon ze dit specifieke geval nog niet meegemaakt heeft, wel denkt dat dit voor rekening van de verzekering van Jos is. Forward mail naar Jos!

Jos vroeg me enige tijd geleden om de put eens wat bij te schuppen, zodat zij zelf de put wat kunnen heropbouwen na de vele aanrijdingen door de leveranciers.

Zondag, kort na de middag, is het prachtig weer; maw de perfecte omstandigheden om wat in open lucht te gaan schuppen. Zo gezegd zo gedaan, gepakt met spade en shup vertrek ik richting Schriek.

Toegekomen maak ik me klaar om er aan te beginnen, maar ik hoor precies een kleine motor ter hoogte van de put, precies een pompje. Hm, zou Jos een dompelpomp in de put moeten aanbrengen hebben wegens een lek of zo ? Neen, dat kan toch niet ? Wanneer ik wat overblijft van het deksel optil ... zie ik een put vol water. Wat is hier aan de hand ? Op dat ogenblik merk ik ook dat er een stroompje water in de gracht uitmondt. WTF ?

Snel begin ik te schuppen en tot mijn totale verwondering sta ik ook in oog met een in twee gebroken wateraansluiting!!! Wat ?!! Wanneer ik de aansluiting boven water haal krijg ik een hele douche over mijn hoofd. Ik laat ze terug onder water vallen. Plots valt mijn oog op een van de drie kranen. Er is een kraan voor de breuk, dus als ik die kan dicht draaien ... Een tweede (langere) douche later ben ik in staat om de kraan dicht te draaien en is de fontein verleden tijd.

Het mag dan wel zondag zijn, maar hier mag Jos wel van op de hoogte gebracht worden. Een half telefoontje later - mijn GSM viel natuurlijk weer eens uit - is ook Jos een verwondering rijker. Maar first things first: Pidpa contacteren, want ik merkte op dat er nog steeds water lekt aan de aansluiting van de flexibele toevoer aan het kraanwerk. Als die loskomt, kan ik geen kraan meer dichtdraaien om dat te stoppen.

Kristien belt met alle gegevens bij de hand vanuit Mortsel naar Pidpa en een dik uur later staat de interventie ter plekke. Met goede moed begint de vriendelijke man aan de aansluiting te werken maar bijna onmiddellijk al springt de flexibele toevoer uit het kraanwerk en voor een tweede keer hebben we een fontein. Gelukkig is de expert nu aanwezig en met een speciale klem slaagt hij er in om na enkele minuten ook dit definitief af te sluiten. Nog een uurtje later, is ook het gebroken onderdeel van het kraanwerk vervangen en zetten we deze op enkele balken in afwachting van een nieuwe meterput.

Tijdens de reparatie werpt de man ook een blik op de meter. De breuk was natuurlijk net achter de meter en dus konden we zien hoeveel water er weggespoten was: zo'n 440 kubieke meter. Dat zei me niet direct iets, maar toen ik vernam dat een normaal gezin een goede 50 kubieke meter per persoon per jaar verbruikt, was het rekensommetje snel gemaakt. Auwch! Maar hij bevestigt me dat hij dit ging melden en dat ze daar normaal rekening mee houden. Hopelijk!

Na enkele pogingen, lukt het deze maal wel: Erik & Annemie, mijn schoonouders, komen op bezoek op onze werf. Ook Koen, een zeer goede vriend van ons beiden, komt eens kijken naar ons toekomstig stulpje. Daar waar bij vorige pogingen steeds regende, is het dit maal na enkele minuten plots prachtig zonnig weer. Ze mogen nog komen mijn schoonouders en meer van dit weer meebrengen.

Zoals verwacht staat de kraan er en zijn de welfsels geleverd. Maar zoals ook een beetje verwacht, liggen ze niet bovenop het gelijkvloers, maar liggen ze opgestapeld naast het huis. Er is duidelijk niets meer gedaan dan de kraan opzetten en de welfsels leveren.

Wanneer ik een beetje te vroeg toekom voor de werfvergadering, kan ik maar weer eens vaststellen dat er duidelijk alleen op dinsdag is gewerkt. Maandag zullen ze niet lang na mijn vertrek gebleven zijn, dinsdag hebben ze wel gewerkt en op woensdag moesten ze nog een "laatste" keertje ergens anders naartoe. Zo kon vandaag, donderdag, de kraan naar hier gebracht worden.

Op de werfvergadering, die volgens Jos niet echt nodig was overlopen we snel de info die ik tijdens het weekend verzameld heb omtrent de schouw. Astrid en Jos overlopen nog eens de vragen omtrent de keuken, nl de juiste plaatsing van de koepel en afvoer voor de dampkap. Astrid en de vader van Veronique bekijken nog enkele mogelijke pistes. Er is immers nog niet veel gebeurd de laatste week en we zijn nog niet bezig met de welfsels.

Na de vergadering kom ik al laat op mijn werk toe. Binnen de minuut krijg ik telefoon van Astrid dat ze nu echt wel dringend de technische plannen nodig heeft voor de uitvoering van de afvoer van de dampkap. Daarnaast heeft ze ook de afmetingen nodig van de buitenmotor van de dampkap om hiermee rekening te houden bij de inplanting van de koepel in de keuken. Het kan weer niet anders ... Tijd om nog maar eens een dagje verlof te nemen. Wanneer ik met JP Thomas van American K bel, verneem ik dat ze reeds op 2 december de technische plannen op de post hebben gedaan. Net geen week later hebben we ze dus nog steeds niet. Ze kunnen mij gelukkig een copietje doorsturen per fax. Daarmee naar Astrid. Dan nog enkele telefoontjes met Novy om te leren dat we echt geen buitenmotor willen. Weer een probleem minder. *Zucht*.

's Avonds vinden we de technische plannen, voorzien van 2 prior zegels, in de bus. Jaja ... hoe zat het weeral ? 90% wordt de volgende dag bezorgd !

Zo gezegd, zo gedaan sta ik om 7.00 aan de werf om zeker op tijd te zijn voor ze verder metselen aan de te smalle deuren. Jos is zelf niet aanwezig en de gasten zitten in hun camionette voor de werf. Na een half uurtje bel ik Jos even op om alvast met hem af te stemmen. De deur van het bureel en het toilet op de benedenverdieping kunnen zonder probleem breder gemaakt worden. De toegangsdeur naar de kelder echter niet meer. Nog even Astrid op de hoogte stellen en weer een brandje geblust.

Wanneer we tijdens het weekend samen over onze werf wandelen loop ik pardoes met mijn ellebogen tegen de reeds halfhoog gemetselde deuropening van het bureel. WTF ? Wie heeft hier zo'n smalle deur neergezet van ... 80 cm ?! Een blik op het plan maakt duidelijk dat onze architecte hier achter zit. Ik weet wat ik morgen heel vroeg ga doen.

Niet alleen deze deur, maar ook bijna elke andere deur is uitgetekend op 80cm. Een navraag bij zowat elke collega bevestigt mijn vermoeden dat normaal een deur toch wel 90 cm breed is ... maar ja, ... we zullen niet mee zijn met de "trends".

Voila, ... volgens ons contract zijn we vandaag klaar met de ruwbouw. En dat moet kloppen, want het is prachtig weer en Jos is er niet. DUH!

Het is werfvergadering. Niet veels speciaals eigenlijk. Jos had graag dat Leo nog eens langskwam om alle balken te bespreken. Hij had eerder al het een en ander met hem doorgesproken en veranderd, maar nu moeten nog enkele details omtrent de welfsels afgesproken worden.

Leo is een uurtje te laat (ik dus straks ook op werk).

Naar het einde van de vergadering vraag ik of Jos niet moet weten hoe de schouw en de afvoer van de dampkap moet voorzien worden. "Ah ... ja ..." Ok, ik zal er de details even op na slaan tegen volgende week. Terwijl ik wegrijd van de werf bel ik JP Thomas van American K op om de technische plannen te vragen. Hij gaat proberen dit zo snel mogelijk te bezorgen. Maar of dat op een week zou lukken, kon hij niet garanderen. Gelukkig dat ik er zelf achter vroeg, het gaat nu precies al moeilijk worden om alles bij elkaar te krijgen op 1 week.

Ik heb vandaag een dagje verlof genomen omdat onze bezigheden van de ochtend uitgelopen zijn. Dat betekent dat Kristien een keer mee kan naar de werf terwijl ze aan het werk zijn. Zo ontmoet Kristien Jos ook eens. Hij is echter niet aanwezig en dus slaan we een praatje met onze buurman.

Na enige tijd komt Jos echter terug aan met ... de wapeningen voor de balken. Kan het waar zijn ? Gaan we toch nog aan de balken beginnen ? Volgens Jos wel want ze gaan volgens hem deze week centeren (nvdr. de overbruggingen van boven de ramen uitmetselen), balken gieten en dichtleggen met welfsels. Ik geloof er niets van ;-)

We zijn eerder vandaag al eens gaan kijken naar vloertegels in Berlaar en nu gaan we nog eens kijken bij Paul de Preter, vlakbij in Booischot. We vinden er een paar leuke tegels en laten maar eens een offerte maken. Dit zal toch veel te duur worden.

Onder een stralende zon kunnen we tijdens het weekend eens gaan kijken waar we staan. Op woensdag belde Jos me nog even op om te melden dat omwille van het slechte weer dat voor donderdag voorspeld werd, ze niet naar onze werf gingen komen. Maar, ondertussen waren ze wel al goed opgeschoten en staan alle muren van het gelijkvloers "2 stellingen" hoog. Normaal gezien beginnen ze vrijdag dus met de overspanningen (aka strekken) van de ramen en deuren.

Gelukkig dat ik de vorige zin met "normaal" begon, want ra ra ... vrijdag is er blijkbaar niet veel uitgevreten. Geen enkele overspanning is begonnen. Weer een verloren vrijdag. Maar we proberen er zelfs nu positief onder te blijven. Jos heeft de isolatie tussen de binnenmuren van de garage en de aanslag aangebracht die hij eerder "vergeten" was en zoals altijd is al het werk dat ze uitvoeren tot in de puntjes verzorgd.
We merken wel weer een van die dingen op waar je eigenlijk op voorhand moet aan denken. De buitendeur naar de garage is op plan als 90cm voorzien. Nu is in "den bouw" er altijd een speling van enkele centimeters. In dit geval betreft het 3cm, waardoor de doorgang 87cm is geworden. Je voelt dat dit "smal" is. Eigenlijk had dit 100cm op plan moeten zijn, want dit is een zeer "functionele" deur. Maar bon, voor zulke dingen heb je een architect natuurlijk ... euhm ... ;-)

Dinsdag is werfvergadering-dag. Vorige week is deze niet doorgegaan, omdat er niets nuttigs gebeurd was voor Astrid om op te volgen. Nu natuurlijk wel. De volledige omtrek van de woning is tot op halve hoogte afgewerkt, en ze zijn bezig aan de tweede helft. Gisteren hebben Jos en de zijnen hun werk moeten staken tegen 13.30 omwille van de regen. Vandaag ziet het er iets droger uit, dus misschien hebben we geluk. De voorspellingen zijn al iets verbeterd. Ik durf al terug wat te geloven in een volledig gemetste gelijkvloers tegen het einde van de week.

Om 9.00 arriveren Astrid en de vader van Veronique en kan de vergadering beginnen. Naast enkele opmerkingen over de wijzigingen die door ons zijn doorgevoerd bespreken we nog enkele oplossingen voor kleine probleempjes. Ik hoop dat met deze laatste kleine, domme opmerkingen over de wijzigingen we dit nu achter ons kunnen laten en terug focussen op wat belangrijk is: een leuke woning voor ons bouwen.
Jos spreekt nog af met Leo om de laatste puntjes op de i te zetten. In dit kader verneem ik nu dat Jos verwacht dat de volgende laag welfsels er volgende week wel zullen op liggen. Blijkbaar heeft hij, in samenspraak met Leo, een betere, mooiere en goedkopere oplossing gevonden om de welfsels en de balken tussen gelijkvloers en verdieping uit te voeren. Weeral leuk nieuws.

Omstreeks 8.00 kom ik geen minuut te vroeg om Jos te vragen of het voor hem een verschil maakt indien we alles met een streklaag afwerken ipv de gevelstenen op te hangen met een L-ijzer. Voor hem is dit geen verschil, buiten de L-ijzers die wegvallen. Letterlijk bij het leggen van de eerste stenen rond de garageopening sturen we dit dus bij om de aanslag naar binnen te trekken. Voila, weer een verbetering aan het geheel.
En zo begint week twee (dag drie) van het metselwerk met het rondmaken van de omtrek van de woning ter hoogte van de garage. De weergoden zijn ons niet goed gezind deze week. De voorspellingen zijn bedroevend: heel de week regen, regen en nog eens regen. We gaan blij mogen zijn als we tussen de regen door nog wat gaan kunnen metselen.

Na een tijdje krijg ik Astrid te pakken om haar ook op de hoogte te stellen van onze beslissingen. We hebben dit weekend uitgebreid naar de verschillende mogelijkheden gekeken en zijn echt tot de conclusie gekomen dat we streklagen best mooi vinden. Als we dus alles bij elkaar optellen: makkelijker voor Jos om uit te voeren, goedkoper omdat we geen L-ijzers nodig hebben en vooral dat wij het mooier vinden, komen we dus opnieuw tot de oplossing dat we opteren voor streklagen.

Veronique hoort de conversatie tussen Astrid en mijzelf en wenst er met mij over te spreken. Om een lang verhaal kort te maken is ze er niet mee opgezet en dat laat ze blijken. Meermaals moet ik uitleggen dat we blij zijn met haar bezorgdheid, maar dat in the end wij wel beslissen over onze woning. Ik moet zeggen dat ik niet zo opgezet ben met haar reactie. Ze mag een sterke mening hebben, maar de manier waarop ze die zonet verwoordde was verrevan professioneel. Spijtig.

Om zeker alle informatie voor Jos te hebben tegen maandag bel ik Astrid maar even op ivm de dagmaten en de manier van het metselen van de aanslag van de garagepoort. De grotere poort is zeker geen probleem en is dus een goed idee. Als we de aanslag willen veranderen botsen we tegen wat esthetische problemen. Zo'n aanslag, vraagt ook zo'n aanslag bovenaan de poort en dan moet dit uitgevoerd worden met een streklaag. Een streklaag boven de garagepoort vraagt eigenlijk dat deze techniek ook toegepast wordt boven de overige ramen/deuren.

Aangezien Jos eerder ook al problemen vermeldde wordt het tijd voor Kristien en mij om nog eens een laatste keer goed na te denken hoe we het nu uitgevoerd willen zien. Ik spreek af met Astrid dat we alle opties tijdens het weekend nog eens gaan overdenken, dat ik op maandag dan s' morgens vroeg naar de werf zal gaan om Jos van alles op de hoogte te brengen en haar dan ook opbel om alles kort te sluiten.

Ok, het is dus waar. Als die gasten kunnen doormetselen, dan metselen ze ook door. Op amper 2 dagen staat bijna een halve verdieping op ons te wachten. Gelukkig dat ik gisterenavond een afspraak had met Gruko om onze garagepoort te bespreken. Jos heeft de goede dagmaten nodig om maandag te kunnen beginnen. Ja, maandag, want op vrijdag moet hij dringend naar een andere werf om er welfsels te gaan leggen. Ik voorspel dat het morgen prachtig weer wordt!

Omdat we nu dringend nood hadden aan de optimale dagmaten van de garagepoort heb ik deze week nog contact opgenomen met Crawford de leverancier van de garagepoort die wij graag zouden hebben: de G30 Style. Van hem leer ik dat we best net iets kleiner dan de afmetingen van de poort voorzien, zodat ook de rubberen afdichtingen mooi uit het zicht blijven. De poort kan standaard in 2125 of 2250 mm hoogte geleverd worden. Onze voorziene dagmaat had een hoogte van 2150, dus we moeten kiezen om iets hoger of iets lager te gaan. Even informeren bij Astrid wat zij denkt van de iets hogere poort.

Daarnaast weet hij ook te vertellen dat het resultaat makkelijker en beter afgewerkt kan worden als de gevelsteen verder naar binnen wordt gebracht en dus niet recht stopt ter hoogte van de dagopening. Op deze manier kan de poort volledig achter de binnenmuren geplaatst worden. Het is een idee dat we al meermaals bij Veronique geopperd hebben, maar dat ze tot hiertoe steeds uit ons hoofd heeft gepraat. Ik zal het nog eens doorspreken met Astrid want nu we toch nog de mogelijkheid hebben om verbeteringen aan te brengen, moeten we hiervan profiteren.

Astrid reageert na 28 uur op mijn mededeling dat we de 3cm verspringing weggelaten hebben. Veronique en zijzelf willen de 3cm echt behouden ... Oops, ... daar ben ik precies een beetje kort door de bocht gegaan, want Jos heeft nu echt eens door kunnen werken en heeft de twee kleuren dus al doorgemetseld ;-) Ach, het is niet zo'n ramp en vooral een bijkomende wijze les erbij, ik mag geen on-the-spot beslissingen nemen zonder via Astrid en/of Veronique te gaan. We gaan het ons niet aan het hart laten komen, er komt zelfs een regenafvoer op die plek, dus de overgang zal zelfs nauwelijks te zien zijn.

En ja hoor ... dag 2 van de bovengrondse metselwerken beloofd een voltreffer te worden. Met volle moed worden de eerste snelbouwstenen en de eerste gevelstenen op elkaar gestapeld. Het is nu echt begonnen. Ik ben echt benieuwd of het nu echt zo snel gaat gaan als iedereen zegt.

Jos heeft direct al enkele vragen. Ten eerste blijkt dat onze mooie stenen ook (letterlijk) een keerzijde hebben. De stenen hebben aan een kant een inkeping en zijn aan de andere kant helemaal niet voorbestemd om zichtbaar gebruikt te worden. Dat betekent dat het niet evident gaat worden om er voldoende mooie te vinden om te gebruiken bij het rechtdoor metselen van de bovenkanten van ramen en deuren. De gegalvaniseerde L-ijzers om deze stenen te ondersteunen willen we zo klein mogelijk houden, dus wordt dit een visueel probleem. Ik vind dat Jos maar zijn best moet doen om mooie stenen tussen de paletten te zoeken en hou de boot een beetje af. We moeten hem niet alles makkelijker maken ;-)

Het tweede probleempje is iets vervelender. We werken met twee (prachtige) grijstinten. Het hoofdgebouw in een lichte grijze kleur, het bijgebouw in een donkere kleur. Achteraan het huis komen deze twee kleuren samen tussen de keuken en de eethoek. Veronique had hier een verspringing in het metselwerk van 3cm voorzien om de volume werking extra te benadrukken. Dat leek ons inderdaad leuk, maar we hadden er nog niet eerder echt veel aandacht aan geschonken. Tot nu dat Jos me er attent op maakt dat hierdoor er slechts 2cm isolatie zou overblijven.

De muur is opgebouwd uit een gevelsteen, een spouw van een 2tal centimeter, 5cm isolatie en een snelbouwsteen. Als de snelbouwsteen doorloopt en de gevelsteen 3cm naar binnenkomt EN de spouw behouden moet blijven, is er nog maar 1 variabele over ... de isolatie. Nu betreft het hier de keuken, die op de noordelijke hoek van de woning ligt, rondom veel glas heeft en een koepel heeft voor het merendeel van het dak. Het lijkt mij inderdaad niet de ideale plek om op isolatie te bekrimpen.

De beslissing is zo evident dat ik Jos met veel plezier zeg dat hij ook de gevelsteen gewoon mag doormetselen zonder verspringing. Als ik me goed herinner was de verspringing zelfs nog een overblijfsel van het begin waarbij we met 1 kleur werkten en de verspringing op die manier de volumes meer in de verf ging zetten. Ok, goed dat ik tussen de werfvergaderingen door nog even langsga om bvb. deze dingen op te vangen. Een uurtje na mijn werfbezoek rapporteer ik alles aan Astrid, zodat ze mooi op de hoogte blijft.

En dan is de dag aangebroken dat ze eindelijk boven de grond gaan uitkomen, dat de eerste stenen op elkaar gaan gezet worden ... en dat het natuurlijk weer regent.

De bakstenen voor de binnenmuren zijn er, onze twee prachtige grijstinten voor de buiten mure zijn er, je ziet zelfs de startblokken al klaarstaan om tegen een moordend tempo te gaan metselen ... Maar niet in Belgie vandaag. Het is dan natuurlijk ook voor de tweede keer de eerste dag van een metselsessie, en net zoals bij de kruipruimte druipen Jos en de zijnen terug af.

Onze overbuurman lacht een beetje bij het zien vertrekken van de "jonkies". In zijnen tijd gingen ze niet naar huis voor zo een beetje regen. Anders kon je geen dag werken in Belgie. Ach ja. Het gaat zo stilaan toch niet meer op deze ene dag komen. De rest van de week voorspellen ze mooi weer. Dus met een beetje geluk, wordt er nog wel iets gemetseld deze week. En anders volgende week ;-)

Iets vertelde me al dat ik dit hoofdstuk nog niet helemaal moest afsluiten. Om 10.00 belt Jos me op, om te laten weten dat ze vandaag niets gaan komen doen, want de stenen zullen pas maandag, maar waarschijnlijk dinsdag, geleverd worden. Yep, yep, yep.

Dan toch maar even dit hoofdstuk afronden met een lollige noot omtrent een van de hoofdrolspelers van dit deel: JB Construct Betonbouw. Onze kelder is technisch goed uitgevoerd, laat daar geen twijfel over bestaan. Maar iets technisch goed doen, waarbij die "iets" niet is wat er gevraagd is, dat is ook stom. Als je dan ook nog niet de minste aandacht kan schenken aan een klant, ... sorry, maar dan zie je mijn beste kant ook niet meer. Ik vind het spijtig dat we bij de eerste stappen al direct op zere tenen moesten trappen, maar correct is correct, in twee richtingen.

Nu heeft een (waarschijnlijk zeer jonge) voorbijganger dit eigenlijk op een grappige manier vereeuwigd ... "waar kwaliteit ...".

Op naar het gelijkvloers!

Zoals verwacht is er niet echt veel gebeurd vandaag. De beton moest 2 dagen uitharden en vandaag is Jos de omkisting komen weghalen en heeft Van Loo-Peeters de laatste ruimtes rond de kruipkelder nu ook komen aanvullen. We staan officieel boven de grond, de hel van niveau -1 is achter de rug. Eindelijk.

Dat betekent dat we vanaf nu goeie grond in aanbieding hebben. Heb je dus echt stevige goeie leemgrond nodig, aarzel dan niet om ons even te contacteren. We hebben er een een hele berg van liggen en die is voor jou, als je hem komt halen. Als je hem eerst wil komen bekijken, proeven, voelen ... laats iets weten en we zien elkaar te plekke. Het hoeft zelfs niet nu, ... je hebt nog tijd tot ver in volgend jaar.

En morgen ... dan gaan ze metselen ... steentjes op elkaar leggen ... Allez, dat heeft Jos toch beloofd ;-)

Wanneer ik om 9.00 aankom op de werf blijkt de dag al voorbij. Om 7.30 was de beton geleverd en alles was al afgerond tegen dat de werfvergadering moest gaan beginnen. Eindelijk, het einde van dit vreselijke ondergrondse verhaal lijkt in zicht.

Maar niet zonder een staartje natuurlijk. Maar eerst een leuker iets. Aangezien de grond blijkbaar zo goed is (of omdat iemand het vergeten is), is de aanvulling rondom de kelder gebeurd met de grond die toen uitgegraven is en niet, zoals voorzien in lastenboek en offerte van Jos met zand. Een financiele meevaller van zo maar even 900€. Mijn vraag waarom dit dan oorspronkelijk voorzien was zal wel nooit echt beantwoord worden. ;-)

Maar mooie liedjes duren niet lang en wanneer ik tijdens de werfvergadering opmerk dat ik het toch wel raar vind dat Jos de verluchtingsbuizen wel al op voorhand gestoken heeft en de afvoerbuizen niet voordat de welfsels enzo er op gingen, blijkt plots dat dit nooit zo voorzien was en dat Jos er van uit ging dat de sanitair aannemer dit doet. Doh! Nu moet er dus een offerte aangevraagd worden om nadat de welfsels gelegd zijn in een kruipkelder van 80cm alle afvoerbuizen te gaan steken. Ik voel nattigheid en ben blij dat we niet met vulzand aangevuld hebben ;-)

Zoals Jos aangekondigd had is de betonnen druklaag niet gegoten gisteren. Omdat de netten er niet waren ... Hmmm geen netten ? Bon, ik ga er niet te veel vragen bij stellen en het positief bekijken: Maandag wordt de beton nu wel met zekerheid gestort dus kan er toch al zeker nog twee dagen gewerkt worden volgende week. Waarschijnlijk zal Van Loo-Peeters tijdens de droogdagen de grond rond de werf terug komen aanvullen en kunnen Jos en de zijnen donderdag en vrijdag tevens veilig werken. Hmm... which reminds me. Ik heb al lang niets meer vernomen van Dimar.

We hebben vandaag ook onze eerste bezoekers gehad. Ans & Bart, mijn schoonzus en haar wettige wederhelft, lopen samen met Kristien en mezelf virtueel door heen onze toekomstige woning.

De bronbemaling is zoals gevraagd ondertussen ook weggehaald door VTS Boringen. Het is altijd een leuk gevoel als een van de leveranciers zijn laatste stappen zet op de werf. Zo sluiten we toch telkens een hoofdstukje af. Het einde van de deze fase - onder de grond - nadert nu met rasse schreden ... alhoewel. Jos heeft nu in ieder geval wel een pak meer plek.

Tot slot zijn we getuige van de ongelooflijke destructieve kracht van water ... euhm ... van leveranciers van bouwmaterialen. Stel je voor dat we die tijdelijke verbreding van de overbrugging van onze onbevaarbare waterloop niet hadden gedaan, hoe hadden ze dan de materialen op de werf gekregen?!

Het is zover. Vandaag gaan de welfsels erop. Gewoonlijk werd beton enzo rond 9u geleverd, dus begeef ik me tegen die tijd ook naar de werf. De leverancier is er al, maar al snel komen we te weten dat er normaal pas tegen 10u afgesproken was. Tegen 10u15 komt Jos en de zijnen toe en kunnen de welfsels geplaatst worden.

Bij het leggen van de gladde welfsels boven de kelder valt me al snel op dat het precies toch echt moeilijk is om iets van de eerste keer goed uit te rekenen. De overspanning van de kelder is duidelijk geen veelvoud van de breedte van een welfsel ;-)

Jos heeft zoals gewoonlijk ;-) weer leuk nieuws. De netten die in de druklaag moeten komen kunnen niet geleverd worden en zullen waarschijnlijk pas maandag namiddag geleverd kunnen worden. Het storten van de beton zal dus niet voor morgen zijn zoals eerder beloofd. Dat wil zeggen dat de twee dagen drogen niet tijdens het weekend kunnen en dat we volgende week dus weer enkele dagen kwijt zijn. Het begint een saai leitmotief te worden. Ondertussen wordt stilaan wel duidelijk dat we heel mooi weer nodig zullen hebben tijdens november en december om de ruwbouw nog klaar te krijgen voor de Kerstvakantie.

Van Jos kom ik verder nog te weten dat JB Construct Betonbouw mij probeert te bereiken. We hebben zijn factuur geprotesteerd en dat hebben ze natuurlijk niet graag. In de namiddag bel ik even met hem. Hij is het niet me ons eens en dus vraag hem om het verder af te handelen met Astrid. Later verneem ik van haar dat hij haar de eenheidsprijzen zal bezorgen zodat zij een minprijs kan bepalen voor de ontbrekende werken. Ongetwijfeld ... wordt vervolgd.

Vandaag ben ik ook te weten gekomen waarom er verschillen zijn in de uitvoering van de afvoerbuizen. Jos werkte die dag blijkbaar met een "oude" versie van het plan, waarop de afvoerbuizen nog anders uitgetekend stonden. Arghl ;-)

Dag twee dat er "echt" gewerkt is en er is weer heel wat in orde. In orde is eigenlijk slecht uitgedrukt. Ik ben geen kenner, maar als ik op de werf rondsnuffel, op zoek naar fouten en/of gebreken, kan ik me niet van de indruk ontdoen dat Jos een goed team heeft. Die gasten werken nauwgezet, denken aan vreselijk veel details en werken echt proper. Ja, zo zou het moeten zijn, maar ik kan me inbeelden dat het niet altijd zo is. Het mag allemaal niet zo snel gaan als ik het graag zou zien, maar het ziet er wel goed uit.
Dus, op die goede manier zijn vandaag de resterende muren van de kruipkelder opgetrokken, zijn de buizen voor de verluchting aangebracht en zijn de buitenkanten volledig ingesmeerd met mortel. Ik vermoed dat er nog enkele details afgewerkt moeten worden, de steunpunten verwijderd worden en de buizen voor de afvoeren nog moeten geplaatst worden. Dat zal morgen enkele uren in beslag nemen en dan kunnen we eindelijk afellen naar donderdag en vrijdag waarop de welfsels en druklaag hun opwachting zullen maken. Allez hop, nog een beetje geduld oefenen.

Bij het overlopen van alle punten in de muren waar buizen langs naar buiten moeten gaan komen, merk ik op dat 1 doorsteek niet voorzien is en dat ze een andere doorsteek een betere plaatsing hebben gegeven. Het tweede lijkt me meer dan ok, de ontbrekende ga ik toch maar eens melden. Waarschijnlijk hebben ze er ook een betere oplossing voor, maar die zie ik niet direct. Ik voel dat ik iets ga bijleren.

Even voorzichtig afwachten, maar na vandaag moet het gezegd dat als het droog weer is, dan schiet een bouwwerf als paddenstoelen uit de grond. Op een dag is de volledige kruipkelder zo goed als gemetseld en is alles ingereedheid gebracht om de muurtjes in de kelder zelf op te trekken. Beton zal er vrijdag nog niet mee opliggen, maar de welfsels zou misschien nog wel eens lukken. Hopelijk is het morgen ook nog zo droog zal ze voorspellen. Astrid zou vandaag tussentijds eens langs de werf moeten geweest zijn. Hopelijk ontvangen we nog wat feedback van haar.

Met de eerste muren komt ook de vorm al meer en meer tot leven en kunnen we toch al eens echt "rondlopen".

De kalender leert ons dat weken echt kort zijn en dat het einde van de week dikwijls aan het begin van de volgende week ligt. Jos was enkele dagen ziek geweest en moest dan nog dringend ergens blauwe steen gaan leggen, bij mensen die er al lang op zaten te wachten. Jaja, ... onze kalender zegt ondertussen ook al "eind oktober" en structureel is er deze maand niet echt veel van de 40 verwachtte dagen gepresteerd. Maar wat, ... 't is den bouw ;-) Aan de telefoon stelde Jos me eerder gerust dat die 40 dagen wel de nodige marge hadden en dat hij het allemaal nog vrij positief inschat. Allez, ... hoop doet leven ;-)

Deze ochtend is het dan echt tijd voor "de eerste steen". Omdat ik niet om 7.00 op de werf geraak ligt de eerste steen er om 9.00 al wel, samen met een volledige rij over de lengte van de achtergevel. Leuk, er is dus al heel wat gebeurd deze ochtend. Het doet me plezier om inderdaad te zien dat dit wel snel vooruit kan gaan. Wel verneem ik nu van Jos dat ze volgende week maandag 30 en dinsdag 31 oktober de brug maken en dat er dus alleen op donderdag en vrijdag gewerkt zal worden.

Wanneer ik tegen de avond nog even terugkeer om in te schatten hoeveel ze nu op zo'n dag kunnen doen, is mijn hoop weer even snel in de kiem gesmoord als hij gekomen was. Amper 2,5 rij stenen is in het totaal opgericht. Dus nog 1,5 rij is er bijgezet na mijn bezoek in de ochtend. Waarschijnlijk hebben ze een paar goede stortbuien over zich gehad en hebben ze de moed opgegeven. Voorlopig kan ik maar hopen dat Jos en het weer wat meewerken en toch proberen om op donderdag en vrijdag volgende week de welfsels er op te krijgen en dat er dan op maandag 6 november nog maar eens gehoopt mag worden op een (hernieuwde) start.

Het einde van de week werd het begin van de volgende week, want de korven voor de funderingen waren pas donderdagavond klaar en zo laat beton bestellen dat was niet meer mogelijk. Ach, ja. Een halfuurtje voordat de betonmolens arriveren zijn de machinaal uitgegraven sleuven al mooi verder met de hand afgewerkt, staat de aansluitbocht al op zijn plek en liggen de korven te wachten om overgoten te worden met beton. Elke keer wordt er een ander deel van het huis duidelijker en duidelijker.

En eens het beton gearriveerd, gaat het weer snel vooruit. Al snel kan ik uitkijken over een immense oppervlakte aan beton, sorry ... over onze toekomstige kruipkeldervloer. In de zuiveringsbeton wordt aan de kanten een net gelegd om het geheel te verstevigen. Ik moet toch nog eens informeren waarom er bvb. in de omrigende funderingen geen wapening in moet en in de vijf "armen" die van de kelder weglopen wel. Ik had verwacht dat er in de volledige funderingen korven zouden gekomen zijn.

Jos vermoed tegen het einde van de week wel de muren te kunnen oprichten. De beton heeft maar enkele dagen nodig om voldoende te drogen. Met het mooie weer dat ze voorspellen deze week zou het wel eens leuk vooruit kunnen gaan.

Jos gaat vandaag de steunvoeten metselen. In de loop van de week komt Van Loo-Peeters de kelder aanvullen en de kruipkelder uitgraven.

Mijn verwondering is groot wanneer ik op de werf aankom en Van Loo-Peeters daar aantref. Jos weet me te vertellen dat ze gevraagd hadden om reeds vandaag te komen, want de rest van de week was moeilijk. Vorige keer hebben we een weekje moeten wachten, nu zijn ze te vroeg. Bijna niet te geloven "te vroeg in den bouw". Zo gezegd zo gedaan.

Jos zijn mannen beginnen ijverig de steunvoeten te metselen. Met grote betonblokken gaat zoiets vlot en na het boren van enkele gaatjes in de kelder kunnen de steunvoeten met metalen staven verankerd worden in de kelder, zonder substantiele impact op de kelderconstructie. Op een klein uurtje zijn de vier gasten uit de put en kan er begonnen worden aan het uitgraven van de kelderruimte.

De uitgegraven grond wordt gebruikt om de put rond de kelder aan te vullen tot op kruipkelderdiepte. En zo wordt de berg grond achter op ons stuk grond eigenlijk niet groter. Het gaat echt een kruip-kelder worden. 80cm is echt niet veel, maar bon, als alles goed gaat moeten we er zelfs nooit zijn ... famous last words. Al snel is de kruipkelderdiepte bereikt en kunnen de funderingssleuven uitgetekend worden. Het is een heel puzzelwerkje om de heen en weer springende voorgevel af te tekenen, maar na enig hersenbrekend werk staan de funderingen al snel op hun plek getekend.

Bij het uittekenen ervan ontdekken we natuurlijk dat de kelder aan de voorzijde ongeveer 6cm meer naar rechts staat dan de achterzijde. Maar "dat regelen we wel". Geen zorgen bij de bouwers, betekent geen zorgen bij ons. Klokslag 4 uur zijn ze klaar met het uittekenen en om klokslag 4 uur en 1 minuut zijn ze weg. Nog een uurtje later zijn ook de sleuven uitgegraven en kan iedereen naar huis. Tegen het einde van de week zou dit allemaal vol beton moeten liggen, zodat de funderingen en de zuiveringslaag voor de kruipkelder klaar zijn om volgende week als basis te dienen van een hoop metselwerk.