Tijdens het weekend passeren we nog even samen met Else, mijn jongste schoonzusje, bij de werf. Alles ziet er nog net zo uit al twee dagen geleden. Blijkbaar hebben de gasten van Jos gedacht aan de kat en de muizen en hebben zichzelf vrijdag een extra vrije dag gegeven. Maar bon.

In het echt komt het volgende wat later, maar voor de goede gang van zaken ... Aanhoor het mysterie van de lichte steen.

Toen we naar onze mooie gevel in aanbouw stonden te kijken, sprong een lichte vlek in het oog. In de rechterboven hoek was blijkbaar een lichte steen ingemetseld tussen de donkere. Ofschoon wij de creativiteit in mensen steeds aanmoedigen, vonden we deze kleurrijke expressie van onze metsers toch niet echt passend.

We doen vandaag nog een ronde langs enkele openstaande offertes. Zo kunnen we ook nog even langs de werf. Het is de voorlaatste dag metselen van het jaar en zoals het er nu naar uitziet zal er na de Kerstvakantie nog slechts enkele dagen gemetseld moeten worden om de ramen te kunnen laten opmeten.

We kunnen nu eindelijk echt een afspraak maken met Allivan. Deze afspraak wordt vastgelegd op donderdag 11 januari om 14.00. Mits verplaatsing kunnen we de namiddag ineens gebruiken voor de volgende werfvergadering met iedereen ter plekke.

Tot slot kunnen we vandaag ook de puntjes op de i zetten ivm de sanitaire voorzieningen en tekenen we de bestelbon. Weer eentje minder! Bijna alles is nu besteld. Volgende week waarschijnlijk nog de verwarming.
Ook de meterput is klaar voor een stukje overwinteren.

Op dinsdag belde Jos me op met de mededeling dat hij op donderdag vertrekt om te gaan skien en dat de werfvergadering dus niet door kan gaan op donderdag. Ik heb vakantie en gelukkig kan Astrid de vergadering ook verschuiven en is het dit jaar voor de laatste keer werfvergadering op een woensdag.
Een reeks kleine details omtrent de verdieping worden alvast doorgesproken. Dit is op zich een veel eenvoudigere verdieping. Ondertussen wordt er lustig gemetseld. Het einde begint in zicht te komen. Maar het zal niet voor dit jaar zij ...

Voor Astrid zit het jaar erop, voor Jos ook bijna, voor zijn mannen zullen nog twee dagen de meer en meer winterse omstandigheden moeten trotseren en goed doormetselen en voor ons nog niet. Wij gaan nog een aantal offertes omzetten in bestellingen en trachten een redelijke planning voor het komende jaar op te stellen. Maar het zal wel even 2 weken iets rustiger zijn nu.

Nu niveau 0 klaar is wordt het nog eens tijd om te verhuizen. Ooit dachten we dat we op 1b gingen wonen, maar toe kregen we onze bouwvergunning en waren we 1f. Een tijdje later vernamen we van buurman Guy dat er een hernummering doorgevoerd ging worden. En zo verhuizen we dus naar 35.

Vandaag kunnen we dus eindelijk het kerstcadeautje van Else, de jongste van mijn twee fantastische schoonzussen, gaan afhalen bij Van Eyck in Leuven: een naamplaatje voor aan de deur, met daarop nu eindelijk het juiste huisnummer. Het is toch weer een klein stapje dichter ons nieuwe huis en thuis.

Donderdag, werfvergadering-dag. Terwijl we wachten op Astrid en de vader van Veronique bespreken Jos en ik alvast het heropbouwen van de meterput en de isolatie ervan tegen het bevriezen.

Ondertussen zijn ze druk bezig om de bekisting van alle balken klaar te krijgen. Jos en Leo hebben samen besproken om alle balken bovenop de welfsels uit te voeren, waar ze vroeger op zelfde hoogte als de welfsels begonnen. Op deze manier is het voor Jos een pak eenvoudiger uit te voeren en kunnen ze samen met de druklaag gegoten worden.

Die druklaag zal er volgens Jos misschien in de namiddag, maar mogelijk ook pas vrijdagochtend aangebracht worden. Ik gok op vrijdag ;-) Maar dat wil zeggen dat dit weekend niveau 0 klaar is en dat ze toch nog een week kunnen werken aan niveau 1. De ramen gaan dit jaar niet meer opgemeten worden, maar volgende week zal ik wel al contact opnemen met Allivan om een afspraak te maken rond 15/01.

Ondertussen komen Astrid en de vader van Veronique toe om 9.30. Ik kan zelf nu nog maar een kwartiertje blijven omdat ik om 10.15 een afspraak heb bij Briotherm om de offerte op te pikken. In die 15 minuten spreken we nu definitief af hoe de afvoer van de dampkap dient uitgevoerd te worden. Ook kan ik nu definitief de opbouw van de badkamer meedelen, wat Jos geen muren moet metselen voor de douche omdat we die waarschijnlijk later gaan uitvoeren in glasstenen.

Jos gaat verder na aan welke verzekering het probleem van de meterputschade voorgelegd wordt. Waarschijnlijk zal dit zelfs de verzekering van de leverancier van de bouwmaterialen zijn die eigenlijk de effectieve schade heeft aangericht. To be continued.

10.25 - met 10 minuten vertraging haal ik onze offerte op bij Briotherm. Hun offerte valt me beter mee dan ik verwacht had. Alles is mooi opgeplitst en we kunnen er zeker een goede prijs/kwaliteit samenstelling in vinden. Maar als we niet voor de super-deluxe versie gaan, komen ze in dezelfde prijscategorie als de eerder ontvangen offertes en blijft Driesmans Groep nog steeds de beste keuze.

In het gesprek met Briotherm komen we nog op een puntje dat we toch eens verder moeten bekijken. Briotherm wil alleen maar komen NA de plakker. "No Deal!!" Maar dit moeten we wel eens afchecken met zowel Driesmans Groep en Driesmans Sanitair en dat eens tegen de planning aanhouden.

Een tussentijds bezoekje leert me dat Jos en de zijnen gisteren toch nog een aardig stuk opgeschoten zijn. De welfsels liggen er zo goed als allemaal op. De stalen kolommen en poutrellen staan of liggen eindelijk op hun plek, waardoor de achterkant nu echt zijn finale vorm onthult.

Jos verwacht dat ze morgen de bekisting van de omgekeerde balken kunnen afronden. Dan kan de druklaag gegoten worden en kunnen de balkbekistingen ook gevuld worden.

Maandagochtend, 7.00, regen en iedereen zit weer te wachten in de wagen. Met Danny, de meestergast van Jos bespreek ik de gebeurtenissen van de afgelopen 24 uur. Met hem spreek ik af dat ze gaan kijken hoe ze de meterput kunnen heropbouwen en hoe ze deze dan gaan isoleren tegen de vrieskou die er misschien toch ooit wel eens gaat aankomen deze winter. Als het dan toch moet, bij voorkeur dan tussen 22 december en 7 januari ;-)

De interventieman van Pidpa wist me te vertellen dat deze "schade" waarschijnlijk voor de verzekering van de aannemer was. Dus stel ik deze vraag maar even aan Veronique. Niet veel later bevestigt ze dat ze, ofschoon ze dit specifieke geval nog niet meegemaakt heeft, wel denkt dat dit voor rekening van de verzekering van Jos is. Forward mail naar Jos!

Jos vroeg me enige tijd geleden om de put eens wat bij te schuppen, zodat zij zelf de put wat kunnen heropbouwen na de vele aanrijdingen door de leveranciers.

Zondag, kort na de middag, is het prachtig weer; maw de perfecte omstandigheden om wat in open lucht te gaan schuppen. Zo gezegd zo gedaan, gepakt met spade en shup vertrek ik richting Schriek.

Toegekomen maak ik me klaar om er aan te beginnen, maar ik hoor precies een kleine motor ter hoogte van de put, precies een pompje. Hm, zou Jos een dompelpomp in de put moeten aanbrengen hebben wegens een lek of zo ? Neen, dat kan toch niet ? Wanneer ik wat overblijft van het deksel optil ... zie ik een put vol water. Wat is hier aan de hand ? Op dat ogenblik merk ik ook dat er een stroompje water in de gracht uitmondt. WTF ?

Snel begin ik te schuppen en tot mijn totale verwondering sta ik ook in oog met een in twee gebroken wateraansluiting!!! Wat ?!! Wanneer ik de aansluiting boven water haal krijg ik een hele douche over mijn hoofd. Ik laat ze terug onder water vallen. Plots valt mijn oog op een van de drie kranen. Er is een kraan voor de breuk, dus als ik die kan dicht draaien ... Een tweede (langere) douche later ben ik in staat om de kraan dicht te draaien en is de fontein verleden tijd.

Het mag dan wel zondag zijn, maar hier mag Jos wel van op de hoogte gebracht worden. Een half telefoontje later - mijn GSM viel natuurlijk weer eens uit - is ook Jos een verwondering rijker. Maar first things first: Pidpa contacteren, want ik merkte op dat er nog steeds water lekt aan de aansluiting van de flexibele toevoer aan het kraanwerk. Als die loskomt, kan ik geen kraan meer dichtdraaien om dat te stoppen.

Kristien belt met alle gegevens bij de hand vanuit Mortsel naar Pidpa en een dik uur later staat de interventie ter plekke. Met goede moed begint de vriendelijke man aan de aansluiting te werken maar bijna onmiddellijk al springt de flexibele toevoer uit het kraanwerk en voor een tweede keer hebben we een fontein. Gelukkig is de expert nu aanwezig en met een speciale klem slaagt hij er in om na enkele minuten ook dit definitief af te sluiten. Nog een uurtje later, is ook het gebroken onderdeel van het kraanwerk vervangen en zetten we deze op enkele balken in afwachting van een nieuwe meterput.

Tijdens de reparatie werpt de man ook een blik op de meter. De breuk was natuurlijk net achter de meter en dus konden we zien hoeveel water er weggespoten was: zo'n 440 kubieke meter. Dat zei me niet direct iets, maar toen ik vernam dat een normaal gezin een goede 50 kubieke meter per persoon per jaar verbruikt, was het rekensommetje snel gemaakt. Auwch! Maar hij bevestigt me dat hij dit ging melden en dat ze daar normaal rekening mee houden. Hopelijk!

Na enkele pogingen, lukt het deze maal wel: Erik & Annemie, mijn schoonouders, komen op bezoek op onze werf. Ook Koen, een zeer goede vriend van ons beiden, komt eens kijken naar ons toekomstig stulpje. Daar waar bij vorige pogingen steeds regende, is het dit maal na enkele minuten plots prachtig zonnig weer. Ze mogen nog komen mijn schoonouders en meer van dit weer meebrengen.

Zoals verwacht staat de kraan er en zijn de welfsels geleverd. Maar zoals ook een beetje verwacht, liggen ze niet bovenop het gelijkvloers, maar liggen ze opgestapeld naast het huis. Er is duidelijk niets meer gedaan dan de kraan opzetten en de welfsels leveren.

Wanneer ik een beetje te vroeg toekom voor de werfvergadering, kan ik maar weer eens vaststellen dat er duidelijk alleen op dinsdag is gewerkt. Maandag zullen ze niet lang na mijn vertrek gebleven zijn, dinsdag hebben ze wel gewerkt en op woensdag moesten ze nog een "laatste" keertje ergens anders naartoe. Zo kon vandaag, donderdag, de kraan naar hier gebracht worden.

Op de werfvergadering, die volgens Jos niet echt nodig was overlopen we snel de info die ik tijdens het weekend verzameld heb omtrent de schouw. Astrid en Jos overlopen nog eens de vragen omtrent de keuken, nl de juiste plaatsing van de koepel en afvoer voor de dampkap. Astrid en de vader van Veronique bekijken nog enkele mogelijke pistes. Er is immers nog niet veel gebeurd de laatste week en we zijn nog niet bezig met de welfsels.

Na de vergadering kom ik al laat op mijn werk toe. Binnen de minuut krijg ik telefoon van Astrid dat ze nu echt wel dringend de technische plannen nodig heeft voor de uitvoering van de afvoer van de dampkap. Daarnaast heeft ze ook de afmetingen nodig van de buitenmotor van de dampkap om hiermee rekening te houden bij de inplanting van de koepel in de keuken. Het kan weer niet anders ... Tijd om nog maar eens een dagje verlof te nemen. Wanneer ik met JP Thomas van American K bel, verneem ik dat ze reeds op 2 december de technische plannen op de post hebben gedaan. Net geen week later hebben we ze dus nog steeds niet. Ze kunnen mij gelukkig een copietje doorsturen per fax. Daarmee naar Astrid. Dan nog enkele telefoontjes met Novy om te leren dat we echt geen buitenmotor willen. Weer een probleem minder. *Zucht*.

's Avonds vinden we de technische plannen, voorzien van 2 prior zegels, in de bus. Jaja ... hoe zat het weeral ? 90% wordt de volgende dag bezorgd !

Zo gezegd, zo gedaan sta ik om 7.00 aan de werf om zeker op tijd te zijn voor ze verder metselen aan de te smalle deuren. Jos is zelf niet aanwezig en de gasten zitten in hun camionette voor de werf. Na een half uurtje bel ik Jos even op om alvast met hem af te stemmen. De deur van het bureel en het toilet op de benedenverdieping kunnen zonder probleem breder gemaakt worden. De toegangsdeur naar de kelder echter niet meer. Nog even Astrid op de hoogte stellen en weer een brandje geblust.

Wanneer we tijdens het weekend samen over onze werf wandelen loop ik pardoes met mijn ellebogen tegen de reeds halfhoog gemetselde deuropening van het bureel. WTF ? Wie heeft hier zo'n smalle deur neergezet van ... 80 cm ?! Een blik op het plan maakt duidelijk dat onze architecte hier achter zit. Ik weet wat ik morgen heel vroeg ga doen.

Niet alleen deze deur, maar ook bijna elke andere deur is uitgetekend op 80cm. Een navraag bij zowat elke collega bevestigt mijn vermoeden dat normaal een deur toch wel 90 cm breed is ... maar ja, ... we zullen niet mee zijn met de "trends".

Voila, ... volgens ons contract zijn we vandaag klaar met de ruwbouw. En dat moet kloppen, want het is prachtig weer en Jos is er niet. DUH!