"Welkom in de Peyerstraat!", het is 9.00 in de ochtend en Guy staat met een enorme zak van de bakker aan onze deur. We zijn nog niet goed wakker maar een welgemeende glimlach zal hopelijk wel verraden hebben dat we het enorm lief vonden. Ja, nu zijn we er echt echt.

---

Hallo, wij zijn Kristien & Christophe. Hoe wij in de Peyerstraat zijn beland, lees je in dit bouwdagboek ...
Net zoals elke "goede" Belg hadden ook wij duidelijk een baksteen in onze maag. Het begon allemaal heel onschuldig ... met "eens rondkijken naar een stukje grond" en ...

op het einde ... vangt een nieuw begin aan ...

1050 dagen na het vinden van ons stukje grond, loopt onze bouwverhaal ten einde. We hebben prachtige momenten meegemaakt en we zijn de wanhoop nabij geweest. Maar terwijl we hier nu uitkijken over de velden (inclusief ons steeds mooier worden grasveld) en luisteren naar de stilte (inclusief dat van de sporadisch overvliegende vliegtuigen) herinneren we ons eigenlijk alleen maar de leuke momenten, de waanzinnig grappige situaties en de ongelooflijke anekdotes die we meegemaakt hebben. Gelukkig hebben we deze site nog om ook de minder leuke momenten nog eens te herbeleven.

Bedankt aan iedereen die ons geholpen heeft om hier te geraken: ouders, zussen, nonkel, peter, vrienden en vriendinnen, buren,... . We zijn er en we gaan hier echt een tijdje blijven en jullie zijn meer dan welkom om er af en toe eens mee van te komen genieten, want zonder jullie hulp was het ons echt niet gelukt!

enkele mijlpalen ...

• 2007 - Afwerken en verhuizen - Keuken, sanitair, deuren, ...
• 2007 - Vloer- en tuinbedekking - Gevecht met onkruid, gras, vloertegels, ...
• 2007 - Einde van de vuile werken - Chape, pleisterwerken, ...
• 2007 - Winddicht en Leidingen - Electriciteit, ramen, ...
• 2007 - Niveau 1 en 2 - Immense metalen liggers en een immense zolder ...
• 2006 - Niveau 1 - Slaapkamers en bureel worden een realiteit ...
• 2006 - Niveau 0 - Voor het eerst wandelen tussen je eigen muren en plannen echt zien worden ...
• 2006 - Niveau -1 - Graven, betonnen kelder gieten, verluchte ruimte en welfsels erop ...
• 2006 - De voorbereidingen - Honderden offertes aanvragen, aannemers zoeken, prijzen vergelijken, bouwmaterialen vergelijken, ...
• 2005 - Een tweede architect - Eerste architect laten kennismaken met de voordeur en opnieuw beginnen ...
• 2004 - Ons eigen stukje grond - Van Zemst over Mechelen naar Heist-op-den-Berg ... tot in Schriek. En daar lag het ...

V-day, vandaag verhuizen we echt. Om 7.45 sta ik bij Dockx om onze Easy-Box op te halen, een beetje later bij de verhuis afdeling om onze Geda-lift op te halen en omstreeks 8.30 haal ik nog snel een broodje alvorens een verhuis-rush aan te vatten.

Zoals afgesproken staan Koen en Wouter om 9.00 paraat en kunnen we beginnen met het opstellen van de lift en het inladen van de eerste lading. Kristien vertrekt reeds naar de Peyerstraat om alles voor te bereiden in afwachting van de eerste lading "grote dingen". Ans, Else, Britt en Maarten vormen haar team.
Om een lang verhaal kort te maken: 2 ritten, op de minuut na volgens schema, geen tijd om te eten, veel pijnlijke ruggen en armen, honderden dozen naar zolder en veel "Wouter ... Hef!".

Maar om 19.00 stond onze zetel op zijn plek en was er een algemeen gevoel van "we zijn thuis".

Het moet een axioma zijn, maar de laatste dag voor onze verhuis moet ongeveer wel de drukst bezochte dag van onze werf geweest zijn.

Jos komt vandaag kijken naar de lek in de achtergevel. Tegen dat ik goed en wel toekom zijn ze al aan 't opruimen.Ze hebben niet echt een probleem gevonden, wel enkele redelijk open stootvoegen, waarlangs misschien wel water naar binnen kan gelopen zijn. We zullen moeten afwachten.

Stipt op tijd (en na zelfs nog een sms om zijn komst aan te kondigen) staat de jongeman van Telenet op onze oprit. Het geeft echt een goed gevoel als er voor zoiets eenvoudigs als een aansluiting toch nog zo'n correctheid en professionalisme aan de dag gelegd wordt. Mijn vraag om alles aan te sluiten in het bureau op de verdieping, is allemaal geen probleem. Het verloopt van een leien dakje. Tot ... natuurlijk ... tot hij vraagt naar een televisietoestel om de aansluiting te testen en de digicorder te configureren.

Ok, op zoek naar een televisietoestel... in the middle of nowhere te Schriek. Nu had ik in het naar hier rijden al eens een hifi winkel gezien. Misschien kan ik daar een vervangings-televisietoestel lenen. Op goed geluk stak ik dus AVN Hifi binnen te Heist-Goor en maak kennis met de volgende overvriendelijke bewoners van Heist-op-den-Berg. Zonder ook maar iets achter te laten krijg ik een flatscreen toestel mee. Dit zou je echt niet in een winkel in "'t stad" moeten verwachten. Na de installatie door de jongeman van Telenet, breng ik het toestel natuurlijk direct terug en bespreek ik ineens de aankoop van een projector. Ze zal het voor me regelen.

Ondertussen is Driesmans Sanitair ook opnieuw toegekomen om de laatste details af te werken. Nog enkele zaken, zoals de douche moeten nog opgespoten worden. Wanneer alles klaar is kijken ze nog even naar de regenwaterpomp; blijkt hier een intern stuk afgebroken te zijn. Ze hebben gelukkig nog een identiek toestel op stock, dus mits een rit terug naar de winkel kunnen ze in extremis dit euvel ook nog oplossen.

Driesmans Verwarming komt ook nog op de valreep langs om de ketel op te starten. Rene stelt voor dat hij een speciaal programma instelt op de ketel dat gedurende 4 dagen de vloerverwarming goed uitdroogt. Zo hebben we in de toekomst wanneer de verwarming echt gaat moeten werken minder kans op barsten in de vloer. 4 dagen, waarvan morgen al een verhuisdag, bwoja ... dat klinkt wel ok. Doen! Stook het maar eens goed warm.

Tot slot komt ook Kova nog om de trap nu echt af te werken. Als laatste wordt nu ook de balustrade op de verdieping afgewerkt.

Wat een dag ...

Driesmans Sanitair komt verder afwerken. Koen De Wit komt ook het meubel in de badkamer plaatsen en gelukkig dat ik nu beide partijen op de werf heb. Met vereende krachten slagen ze erin de badkamer volledig operationeel te krijgen.

Net op tijd, want met ongeveer 1 minuut speling is alles klaar wanneer Pidpa langskomt voor de keuring van de installatie. Deze verloopt vlekkeloos.

Ook de brandwerende deur op zolder krijgt zijn plek, en zo kan ik afscheid nemen van Koen De Wit. Weer een post afgehandeld. Morgen nog een gevulde dag en dan ...

De laatste drie dagen worden ingezet. Driesmans Verwarming komt vandaag alles aansluiten. Hehe, en natuurlijk is er een stuk tekort voor de ketel, waardoor die niet helemaal kan aangesloten worden. Vrijdag komen ze terug, vrijdag ... de laatste dag voor we verhuizen.

Ondertussen wacht ik op de komst van de plaatser van de laminaat. Na 2 uur besluit ik hem toch maar eens te bellen. Blijkt dat hij het vergeten was. Maar hij zou toch nog afkomen. En effectief, een uurtje later staat hij ter plekke en geen uur later is de bovenverdieping van het bureau voorzien van de nodige vloerbekleding.

Vandaag kwam ook Smeg voor oven. En wat blijkt, de oven werkt prima. Alleen waren de super-professionelen medewerkers van American K vergeten de zekering van de oven op te zetten. De medewerker van Smeg besluit er geen grote zaak van te maken en een drogreden in te vullen op zijn papier, zodat American K er geen kosten voor aangerekend krijgt. Veel te braaf.

Elke keer dat ik over en weer rij neem ik al zoveel mogelijk spullen mee. De living begint al serieus gevuld te geraken.

Kova heeft precies meer werk met de plaatsing van de treden dan verwacht, ofschoon de trap zelf niet veel problemen oplevert, die is redelijk goed gegoten. Op zich zeker geen ramp, maar het plaatsen van de treden maakt elke keer weer zoveel stof dat we maar niet deftig kunnen beginnen poetsen. Het is bijna letterlijk dweilen met de kraan open.

en ... schilderen ... en kuisen ...

De laatste week is ingezet. Met de hulp van mijn ouders geraken we stilaan door de laatste loodjes en kunnen we ook beginnen aan het effectief opkuisen van de hele woning.

Het is Kermis in Grootlo en samen met Eline, gaan we na het schilderen eens een kijkje nemen. Eigenlijk een leuk moment van rust en het besef, dat binnen een week we hier effectief gaan wonen.

Vandaag wordt de vinyl geplaatst en komt Roel van Paul De Preter de laatste plinten plaatsen en de laatste voegen opvullen.

en ... schilderen ...

Het vervolg van de sanitaire werken, maar nog niet het einde. Ze moeten volgende week nog terugkomen. Dat gaat weer heel kantje boordje worden, want de keuring door Pidpa ligt vast. Ze gaan hun best doen om het allemaal klaar te krijgen.

en ... schilderen ...

Driesmans Sanitair komt nu voor een laatste sprint. Nog tussen alle planningen tussendoor geplooid kunnen ze ons toch nog uit de nood helpen om onze woning te voorzien van de nodige sanitaire voorzieningen.

Maar ... dan blijkt dat er nog 1 tegel niet 100% in orde is. Roel dacht dat dat kleine hoekje nog wel onder de douche zou wegvallen, maar dat valt dus even tegen. Gelukkig is hij net in ziekteverlof en kan Paul De Preter hem nog overtuigen om snel die ene tegel te komen toevoegen. Tegen de volgende ochtend is die wel droog en kan de douche verder afgewerkt worden.

Kova is vandaag begonnen met het plaatsen van onze houten treden. Weer zo'n stukje definitieve afwerking, waarmee de werf stilaan omgetoverd geraakt in een huis.

en ... schilderen ...

Vandaag komt Roel van Paul De Preter de badkamer afwerken. Ook de kapotte tegel aan de deur is snel in orde. Net op tijd, want morgen staat Driesmans Sanitair hier om alles af te werken. En de badkamer is nog het meeste werk, die moest vandaag klaar zijn. Pfieuw, weer eens op de valreep.

en ... schilderen ...

Na een eerste mislukte poging, waarbij mijn moeder voor niets een hele dag op de werf was blijven wachten, komt CarpetRight nu toch de vinyl leveren. Ze durven er zelfs geen probleem van maken dat sommige rollen moeten ontdaan worden van hun buis, om ze op de zolder te krijgen. Alles verloopt vlotjes.

en ... schilderen ...

en ... schilderen ...

en ... schilderen ...

Na drie dagen doorwerken, met de nodige problemen, wordt de keuken opgeleverd. Met de nodige problemen: zo is er een omkadering gemaakt rond de aansluiting van de dampkap, omdat er een bocht moest gemaakt worden om ze op haar plek te krijgen, en moet Smeg zelf komen om naar de oven te kijken, want die werkt niet. Ah bon.

Vandaag werden de deuren op de verdieping geplaatst. Daarbij is er echter een stuk van een tegel in de badkamer gesneuveld. Gelukkig moet er de badkamer nog afgewerkt worden, dus dat komt nog wel in orde.

De keuken schiet aardig op. Na amper 1 dag staan alle kasten op hun plek. Natuurlijk komt niet alles perfect uit en zal er wat geschoven moeten worden met de lichtschakelaars. Maar dat mag geen echt obstakel vormen. Iets dat misschien wel een obstakel kan vormen is de plaatsing van de dampkap. Blijkbaar staat het gat in het plat dak nu nog niet op de juiste plek. Maar dit keer is het dan echt niet onze fout. Wij hebben immers gezien dat hun plan niet klopte. Nu kunnen ze het zelf oplossen.

Een van de redenen dat het de eerste dagen snel moest gaan met het schilderen, was de keuken. De keuken, het eerste vastgelegd in een ver grijs bouwverleden, en nu, als bijna een van de laatste zaken zal ze er effectief komen te staan. Voor mij persoonlijk een uitermate belangrijk moment, want dit is zowat de belangrijkste ruimte voor mij in huis. Vandaag beginnen ze eraan.

en ... schilderen ...

en ... schilderen ...

en ... schilderen ...

Gelukkig kunnen we rekenen op veel hulp en die kunnen we gebruiken. Ook voor andere dingen die nog moeten gebeuren, zoals het gras afrijden en de overige kamers stofvrijmaken. Zo belandt Koen wel eens in de put ;-)

en ... schilderen ...

Met de toestemming van Perpet beginnen we aan de laatste grote onderneming voor de verhuis: het schilderen van zo'n 650m2 muren en plafonts. Lang leve De Verfkerk. Dankzij mijn ouders hebben we een fantastisch adres voor al onze schilderbenodigdheden. In een oude kerk of kapel hebben enkele jonge gasten hun schilderwinkel ondergebracht. Ze hebben altijd de beste prijzen en zo ook net nu voor onze vraag: primer aan bijna de helft van de normale prijs. Met een achterbank vol verf zet ik koers naar de Peyerstraat en staat weldra de garage klaar om te beginnen schilderen...

De laatste dag van een lang weekend verlof. De ideale moment om een namiddag de smurrie verder op te laden en naar het containerpark te gaan MET eigendomsbewijs en een hulpvaardige vader (in nette kleding). Het is gelukt. Met vereende krachten slagen we er in om de smurrie af te laden op het containerpark. Terug in de Peyerstraat kan ik met mijn verjaardagscadeau (een 20m lange tuinslang en mega-multifunctionele spuitkop) aan de slag om de aanhangwagen van Guy opnieuw aanschouwbaar en "aanruikbaar" te maken.

Tot slot van de dag nog een bemestingsronde voor gras en onkruid, zodat beide snel groeien. Het gras om evidente redenen, het onkruid om het sneller allemaal af te kunnen doen.

De eerste dag van een lang weekend verlof. De ideale moment om een voormiddag de smurrie te gaan opladen en naar het containerpark te brengen. Ja, man, na amper twee dagen is de smurrie al zo danig aan't gisten dat er bijna nog maar 2/3 van de oorspronkelijke hoop overblijft. Maar nog steeds net te veel om in 1 keer naar het containerpark te brengen. Geen nood, dan rijden we twee keer. Op het containerpark aangekomen blijkt echter dat ik er niet terecht kan omdat het adres op mijn identiteitskaart niet een deelgemeente van Heist-op-den-Berg aangeeeft. Maar mits een bewijs van eigendom kan ik wel toegang krijgen. Een voormiddag hieraan spenderen ging nog net. Maar nu nog eerst over en weer rijden om de nodige papieren te gaan halen ... Dan zal het tot maandagochtend moeten wachten. Gelukkig heeft Guy zijn aanhangwagentje niet direct nodig en kan alles mooi verder gisten tot maandag ... yummie.

Gisteren belde Perpet me trouwens ook op om te melden dat hij vandaag nog wat verder kwam werken. Nu de venstertabletten er waren, kon hij die al bijwerken. Wat eerst een dagje werk was, werd al snel drie dagen werk, want ook de zolder kon afgewerkt worden en de deur naar het bureau. Na deze bijwerk actie resten nog de trappen, maar dat zal pas tegen eind augustus goed en wel rond zijn.

Vandaag kunnen we dus nog maar eens beroep doen op Verhuur Van Rompaey voor een grasmachine. Dat is de snelste oplossing en dan kunnen we de komende weken zien wat we doen met de aankoop van onze eigen machine.

Rond de middag krijg ik plots telefoon van Danny. "Christophe, is het goed dat Guy en ik met het grasmachine van Guy al beginnen aan het afdoen van het onkruid?" "Euhm, ja, maar ik ging vanavond met een gehuurde machine dat wel komen doen hoor, jullie moeten nu toch ook niet mijn werk gaan doen." "Neen, maar we helpen graag. Allez, goed we beginnen eraan hey".

Wanneer ik om 17.00 op de werf toekom kan ik met schaamrood op de wangen aanschouwen dat mijn twee toekomstige buurmannen de volledige achtertuin ontdaan hebben van het spurrie. En het was niet van de poes. Spurrie houdt blijkbaar veel water vast en kleeft direct tegen de grond. Wat er dan nog afkomt wordt tot een soort moes ... zeg maar smurrie herleid. Je koopt je buren samen met je grond, maar hebben wij even de beste buren ter wereld er bij gekregen. Thumbs up.

Vandaag komt CarpetRight de maten van het bureau nakijken om de juiste hoeveelheden laminaat, ondervloer, profielen, ... te bestellen. Alles lijkt wel in orde. Wordt vervolgd op woensdag 22 augustus.

Het is prachtig weer en Danny staat op zijn stuk grond nog wat te werken. Tijd voor een gezellige burenbabbel bij een prachtige avondzon. Niet veel later staat ook Guy erbij en plots komt Narre aangelopen. "Ge hebt sperre!!! Het staat vol sperre!!! Doe da weg voor het zaad laat vallen!!!" Nu is Narre wel altijd wel kritisch, maar er zit altijd ook een stevige grond van waarheid in. Ok, onze gazon is niet echt wat we gehoopt hadden. In plaats van gras hebben we mooie witte bloempjes. Een typische bodembedekkend onkruid, dat ik binnenkort wel eens mee afrijd.

Het blijkt dus niet zomaar een bodembedekkertje te zijn, maar een vreselijk woekerend onding. In de volksmond sperre, officieel gewone spurrie. Ik weet wat te doen morgenavond ... naar Verhuur Van Rompaey een grasmachine huren en 1300m2 spurrie verwijderen. Waarom wordt het toch altijd zo nog net 1 stapje erger ;-) The Weed Strikes Back

Danny, expert ter zake, weet wel de oplossing van het misterie van de verdwenen siliconen. Het zijn vogels die dat komen wegpikken. Ze worden daar high van. Dat is dus blijkbaar een drug voor die beesten. Ze zouden beter wat van ons spurrie-weed pikken.

Op een week is het werk van twee weken verzet. Zo goed als alle tegelwerken zijn afgerond, op enkele details na liggen of staan alle tegels op hun plek, inclusief de "overtollige" 7m2 in de badkamer. We zullen ons ontwerp dus moeten bijschaven.

In de tuin doet Kristien een bizarre ontdekking. Aan het keukenraam is de silicone van de ramen ... weg ... gekrabd ?!

• GSM rinkelt (ai, Paul De Preter) "Hallo?
• Christophe, Paul De Preter hier. Seg, de mannen bellen me net op om te zeggen dat ze 7m2 wandtegel tekort komen in de badkamer. Moesten we een muur niet doen?
• Ja, de achterste wand, zoals vorige zaterdag besproken, moest pas vanaf 2m hoogte betegeld worden omdat we de rest een spiegelwand willen maken, en die is 3,5m breed, dus dat is inderdaad 7m2
• Stilte

Dag drie en de meeste voegen zijn nu al opgevoegd. In de badkamer is het bad afgewerkt en in het toilet is de afkasting van de Geberit spoelbak ook al betegeld.

Op de benedenverdieping hebben we nu ook plinten en is de vloermatkader ingetegeld.

De uitzettingsvoegen zijn een feit en zo goed als de volledige bendenverdieping is nu gevloerd. Alleen het stuk rond de door Gerry aangeduide steunpunt voor de trap ligt nog open. Waarschijnlijk wordt dit beter pas afgewerkt als de trap er staat.

Paul De Preter is vandaag in gang geschoten. Wanneer ik 's avonds op de werf toekom is de keuken reeds volledig gelegd. Niet slecht, tegen dit tempo zijn ze toch wel op een week of twee klaar.

Bij een korte inspectietocht op de verdieping, blijkt dat daar reeds alle vloeren gelegd zijn. Het is wel duidelijk dat ze er niet te veel dagen van hun verlof willen aan spenderen. Alle motivatie is goed - hopelijk wordt het niet snel ten koste van de kwaliteit.

Op de benedenverdieping merk ik op dat ze de beloofde extra uitzetvoegen niet gemaakt hebben. Een telefoontje met Paul De Preter brengt gelukkig in extremis nog redding. Hij heeft ook nog enkele vragen ivm de vloerpompen van de glazen deuren en de plaatsing van de trap in het bureau. Dus zorg ik dat de volgende dag Gerry ter plekke zal verschijnen en dat de kartonnen mal terug op de werf terecht komt.

Dag twee dat ik thuiszit, aan de bank gekluisterd met weer een stevige verkoudheid. Gelukkig moest ik uiteindelijk vanmorgen weer niet om 8.00 op de werf staan om Paul De Preter binnen te laten. Maar om 10.00 telefoon van Jos. Blijkbaar wil hij vandaag komen metselen. Om enkele stenen te kunnen doorslijpen heeft hij wel stroom nodig. Maar het is goed genoeg als ik kort na de middag langskom. Voorlopig kunnen ze verder met het gewone metselwerk. Rond 13.00 kom ik toe en staat er al een muurtje zo goed als klaar. Nog een koplaag erop en onze overbrugging is weer een stukje afgewerkter.

Blijkbaar is de gemeente gisteren weer eens langsgeweest op hun jaarlijkse baggertocht van de Peyerloop. Het is er aan te zien: de zijkant van de gracht ligt weer vol opgegraven slijk en onze electriciteitaanvoer die in de bedding van de beek ligt is inderdaad mee opgelicht geweest. Van Jos verneem ik dat indien de buren niet waren komen verwittigen het nog veel erger had kunnen zijn. We gaan hier toch iets moeten op vinden, want zo gaan we ooit op een dag eens zonder stroom komen te zitten.

Later op de middag slaag ik erin om Paul De Preter dan toch vast te krijgen en aanhoor ik de zoveelste uitstelling, ... "Zaterdag beginnen we en ik bel je morgen op om te zeggen hoe laat we beginnen." Zolang ze maar voor 6 augustus klaar zijn.

De weken vliegen en we wachten nog steeds op Paul De Preter. Ondertussen heeft Perpet me opgebeld met de vraag of hij vandaag het gyproc werk op zolder mocht komen afwerken. Ook Jos wil vandaag beginnen aan de zijkanten van de overbrugging.

Natuurlijk zit ik, na enkele rustige dagen, met een verkoudheid - blijkbaar wordt een mens ziek, als de boog even niet gespannen staat. Met een ijle kop rijd ik dus maar snel over en weer om Perpet binnen te laten en met Jos af te spreken hoe hoog de oprit gaat komen, zodat ze hun metselwerk hierop kunnen afstemmen. Vandaag wordt er rond de buizen een fundering van beton gegoten en vrijdag wordt hierop dan verder gemetseld.

Maandag wist Paul De Preter nog te vertellen dat ze woensdag of donderdag gingen beginnen. Tot op heden geen bericht, het zal dus wel niet voor morgen zijn. De voicemails die ik achterlaat blijven onbeantwoord.

Zoals afgeproken komt Getena vandaag de venstertabletten plaatsen. We zijn benieuwd. We hebben wel kunnen kiezen met een staal en dit zelfs op de werf om te vergelijken tov de ramen enz. Maar toch geeft het afgewerkte product toch dikwijls een heel ander effect. Maar we mogen tevreden zijn, het ziet er echt goed uit. Alleen in de keuken zijn twee stukken die aan elkaar grenzen niet even breed afgekant.
Niet getreurd, een telefoontje leert ons dat ze dat graag komen bijwerken en dat dat zelfs gewoon ter plaatse kan.

Ondertussen wachten we nog steeds op het begin van de vloerwerken. Paul De Preter zal precies toch niet deze week kunnen beginnen, waarschijnlijk volgende week. Niet veel later wordt dit nog een week later. We komen in nauwe schoentjes voor de sanitaire werken. Zo nauw zelfs dat we zelfs Driesmans Sanitair moeten afbellen omdat ze niet meer kunnen beginnen voor het bouwverlof. Aangezien ze na het bouwverlof al volgeboekt zitten tot half september, begint dit nu wel een zeer penibele situatie te worden.

Wanneer dan ook nog American K belt met het voorstel om voor het verlof te komen, is het hek helemaal van de dam. Neen, dat kan nu echt niet meer. Plots wil iedereen vroeger komen en dan zitten wij met 1 blokkerende factor, onze vloeren. Ach tot hiertoe zijn we op dat vlak redelijk gespaard gebleven van uitlopende planningen, maar dit gaat het einde van de werken toch echt wel redelijk dwarszitten.

Om 8.00 ben ik ter plekke. Het weer ziet er dreigend uit. Droog gaan we het niet houden vandaag, zoveel is duidelijk. Maar hoe veel en hoe erg zal het regenen ? We zien wel. Rond 8.30 staat Aveve voor de deur met de gevraagde bestelling: 3 zakken graszaad, 20 zakken turf en 5 zakken koemest. Nog even gaan shoppen voor een kruiwagen en wat harkspullen en we kunnen er aan beginnen.
Ondertussen is Koen in aantocht. Later op de dag komt ook Wouter nog helpen. Tijd om het grote geschut te gaan halen. Bij Verhuur Van Rompaey heb ik de zwaardere frees met eg gereserveerd. Hiermee kunnen we eerst de turf en koemest onder de grond frezen en vervolgens er met de eg overgaan om alles mooi vlak te maken.

Zo gezegd zo gedaan. Tussen de regenvlagen wordt de koemest en turf over de grond verspreid. Wanneer we willen beginnen frezen, merken we echter dat het koppelstuk om de frees te bevestigen niet lang genoeg is. Snel terug naar Verhuur Van Rompaey. We krijgen vlot een langer stuk mee en keren vol goede moed terug. Maar wee o wee, ook dit stuk blijkt niet te passen. Het is 12.01 en de telefoon wordt niet meer opgenomen. Tot 16.00 is er niemand meer te bereiken. Daar kunnen we niet op wachten, dus beslissen we om met de eg te werken. De grond is vorige week gefreesd, dus misschien is dit wel goed genoeg.

Rond 16.00 zijn we klaar met twee freesbeurten in twee richtingen. De onweerswolken hebben zich nu echt boven ons hoofd samengepakt en weldra valt er een plensregen naar beneden. We maken van deze onderbreking gebruik om de frees terug te brengen. Wanneer ik meld dat ik de frees niet heb kunnen gebruiken, is Tinne van Verhuur Van Rompaey zo vriendelijk om dan maar ineens de hele prijs van de frees (inclusief de machine op zich) te laten vallen. Beter een tevreden klant die terugkomt.
In afwachting van het einde van de regen besluiten we alvast de stelling op te zetten. Getena komt maandag de venstertabletten plaatsen en voor het raam boven de vide in de bureau hebben ze gevraagd om een stelling te voorzien. Bij Verhuur Van Rompaey vind je alles, en zeker een stelling ;-)

Om 17.15 is de regen voorbij getrokken en beslissen we om toch nog te beginnen met het inzaaien. We zijn nu zover gekomen, die paar uurtjes kunnen er nog wel bij. Koen loopt met het zaaibakje, gevolgd door Wouter en mezelf met een hark om de kletsnatte toplaag los te harken en de zaadjes onder te stoppen. Een hele karwij en vooral een pak zwaarder dan verwacht, vooral door de natte grond. Na een tijd begint Wouter met de wel de ingeharkte grond terug aan te dammen, en zo gaan we enkele uren stukje voor stukje verder. Rond 20.45 moeten Koen en Wouter vertrekken, gelukkig moet ik nog slechts een stukje verder met de wel aandammen en rond 21.15 ben ook ik klaar.

Het resultaat mag er wezen, gelukkig, want ik heb er een overbelaste pols aan overgehouden. Nu maar hopen dat het weer wat meezit en dat het zaad wil kiemen.

W-Day ... als in Weed-be-gone-and-never-come-back-Day. Je hoeft geen geoefend oog te hebben om te zien dat na een kleine week het onkruid de strijd heeft opgegeven en klaar is om ... gefreesd te worden. Met een frees-beest van Verhuur Van Rompaey toveren we het stukje bruine woesternij redelijk snel om in een fijne, zanderige massa. Klaar om binnen een week gevoed te worden met de nodige turf en gedroogde koeienmest, opnieuw gefreesd, platgereden en ingezaaid te worden. Als de weersverwachtingen warm en vochtig aanblijven zouden we misschien weldra wel kunnen genieten van jonge grassprietjes ... afwachten.

D-Day ... of moet ik zeggen E-day ... 7/6/7, de dag dat de energie binnenkomt in ons huis. Al om 7.55 staat Pidpa klaar om terug te vertrekken, wanneer ik hen net op tijd kan tegenhouden en verzekeren dat ik er wel degelijk ben. Na een 45 minuten staat de nieuwe meter al binnen en is de klus zo goed als geklaard.

Zo wordt het tijd voor het serieuzere werk ... Electriciteit en gas. Maar met zo'n goede voorbereiding kan er niets ... yeah right ... niets misgaan he ? "Sorry mijnheer, maar voor de electriciteit gaan we moeten terugkomen." "Euhm???" "Ja, hebben ze u niet verteld dat ge de aansluiting van de electriciteit vanop uw perceel recht ter hoogte van de paal moet voorzien ?" "Daar ligt een gracht!" "Ja, maar daar leggen we wel een buis in. U had nog een sleuf moeten graven evenwijdig met de gracht tot de hoogte van de paal." "Arghl".

Jef en Kevin van Telcom kunnen een mens echt even op een minuut de grond in boren ... "Is daar nu echt geen oplossing voor te vinden ? ..." "Tja, we zouden ... we zouden dat natuurlijk kunnen proberen te boren. Maar dat kost dan wel iets natuurlijk." "Hoeveel? (Alsof ik het nog moest vragen)" ... "5m ... aan 10 euro per meter ... 50 euro" ... "Doe maar, want het zelf doen en jullie laten terugkomen ... gaat me meer kosten."

En zogezegd, zo gedaan. In een mum van tijd halen Jef en Kevin hun "boor" boven - weer zo'n staaltje van super-materiaal, en in nog een mummer van tijd is er een gat geboord tot aan de gracht, waarlangs ze een buis steken en hierdoor de kabel trekken. Volgens Eandis regels wordt de gracht overgestoken via een buis op de bodem en twee zakken cement erop - om zeker te zijn dat ze bij de eerste kuisbeurt van de gracht die buis niet meetrekken.

Samen met de electriciteitskabel wordt ook ineens de kabeldistributie naar de paal gebracht en door de man van Iverlek naar boven gebracht. Nu is het nog maar een kwestie van het monteren van een nieuwe meter en een gelijkaardig verhaal voor de gasleiding. Deze laatste moeten Jef en Kevin nu wel met de hand uitgraven en met alle brokken en puin ... moeten ze deze keer toch even werken voor hun geld ;-) Maar enkele uren later is het dan zover... alle leidingen en meters liggen binnen, zijn goedgekeurd en wat gas en electriciteit betreft opengedraaid en klaar voor gebruik. Hier brandt de lamp! Nu nog even 50 euro betalen en ik kan genieten van het moment dat de kabel uit de werfkast verdwijnt en dat de stekker in het stopcontact kan en dat de garagepoort zonder externe hulp open en toe kan.

4 dagen later zijn de resultaten van onze sproeiactie al goed te zien ... Wat ooit mooi en fris groen woekerde, vertoont nu de tekenen van de dood. Weer een schitterende overwinning voor de thuis-ploeg. Om de dag in nog meer schoonheid af te sluiten wordt het tijd om de meterput te dempen en afscheid te nemen van een stukje bewogen geschiedenis. Eindelijk wordt ook de voorkant stilaan toonbaar. Nog even geduld tot dat Jos de kopmuren komt opmetselen en dan kunnen we ook de oprit voorzien van een iets deftigere afwerking.

Zoals beloofd is Kurt uiteindelijk klaar op zaterdag en ligt de chape reeds voorzichtig beloopbaar te wachten op verdere afwerking. Ofschoon dat er al een hele tijd een huis staat, krijg je nu echt voor het eerst het gevoel dat de echte ruwbouw gedaan is. Met de chape zijn alle laatste technische leidingen mooi toegedekt onder een donker tapijt. In de living lijkt het zelfs wat op de tegel die er weldra zal liggen. En plots zie je licht aan het einde van de tunnel ... of vind je aan het einde van de regenboog ... een mooi huis.

Ik verklaar de vuile werken officieel gedaan! ... Oh, I'd wish ;-)

Enkele dagen geleden hebben we onze opzeg voor ons huurappartement doorgestuurd ... juni, juli en augustus ... the end is near.

Maar eerst moet er nog wel het een-en-het-ander gebeuren. Voorlopig liggen all nutsvoorzieningen nog mooi aan de verkeerde kant van onze muren. Maar niet lang meer. Binnen minder dan een week komt daar in 1 dag verandering in. Op 7 juni komen Pidpa en Eandis ons voorzien van in-house water, electriciteit en gas. Maar eerst moeten we natuurlijk zelf nog wat doen. Gelukkig dat we de - tegenwoordig - zeer nuttige brochure van Eandis nog maar eens doorgeworsteld hebben, want blijkbaar volstaan de wachtbuizen tot aan de rooilijn niet, en moeten we zelf nog een put van een kubieke meter voorzien aan de gevel, waar de energiebocht door de muur komt.

Zo gezegd, zo gedaan. En met wat hulp van schoonbroer Bart en Peter Koen is dat snel geschupt ... alhoewel ... met de afvoerbuis-mikado die Jos heeft achtergelaten vormt dit toch weer een hele leuke uitdaging. Hopelijk moeten ze niet met te groot materieel in die put zijn.

En dan beginnen we nog aan het volgende mega project ... de tuin. We hebben er lang over nagedacht, maar toen we vernamen dat we met wat eigenhandige arbeid en 500 euro aan materiaalkost bij Aveve het zelf kunnen proberen, hebben we besloten om dit dan ook een keertje te doen. En zodus beginnen we met het verdelgen van het opgeschoten onkruid. Het is niet de eerste keer dat we de strijd aangaan met deze groene pest. Zo hebben we ondertussen de juiste tools gevonden in round-up en onze flox sproeier. Voor een zoveelste keer staan we weer oog in oog met het onkruid. The final showdown!!!