Dag twee van de ramen was op vrijdag en op vrijdag ga ik 1 dag per week werken nu Eline geboren is. Ik ben er dus niet bij als de afwerking gebeurt. Maar wanneer ik op zaterdag op de werf toekom, ben ik een tevreden man. Het resultaat mag er wezen. Het is officieel: we zijn wind-dicht!

Maar eigenlijk staan we al veel verder: de sanitaire leiding liggen er in, de leidingen voor de verwarming liggen er in, de electrische leidingen liggen er in en gisteren heeft Perpet gebeld om te vragen of hij komende maandag, een week vroeger dan voorzien mag beginnen. Daarvoor wil hij vandaag zijn materiaal al brengen. Neen, het is geen vroege 1 april grap ... na de ramen begint ook onze plakker een week vroeger dan verwacht.

Aangezien ik mijn stofzuigwerk verder wil afmaken en op zolder nog verder de isolatie in orde wil brengen ben ik ook al vroeg van de partij en wacht op Koen samen met een doos vol heerlijke koffiekoeken van bij Bakkerij Herman Hermans te Grootlo. Al snel is ook Perpet ter plaatse, samen met zijn zoon om hun materiaal af te zetten. Hij heeft ontdekt dat we een online dagboek bijhouden en vraagt zich af of ook hij er in komt ... Ja dus.

Na enige tijd is het materiaal uitgeladen en heb ik weer een hoop stof en puin verwijderd uit de laatste resterende kamers. Koen heeft ondertussen alle scheuren in de schuine stukken onder het dak mooi afgeplakt. In de bureau kan nog niet alles afgewerkt worden, want Holemans moet nog enkele verbindingen komen maken tussen de muurplaat en de spanten. Dat kan gelukkig nog tijdens de eerste dagen.

Om de dag mooi af te sluiten wil ik toch nog proberen om het water (dat maar uit de welfsels in het midden van de living blijft komen) eruit te krijgen door enkele gaten in de welfsels te boren. Maar met welke boor doe ik dat ... ??? En dan is er altijd buurman Guy. We wonen er nog niet en we staan al zoveel in het krijt bij onze buren. Maar bon, we hebben een professionele boor en al snel stroomt het water uit de welfsels. Joepie, weer een zorg minder.

Kristien heeft vandaag met Heumatop gebeld en we weten nu hoeveel stenen er in een pak zitten. Hierdoor kunnen we perfect uitrekenen hoeveel stenen Jos verbruikt heeft en hoeveel vierkante meter metselwerk hij heeft gepresteerd.

Na wat Excel-toverwerk komen we tot de vaststelling dat er in het lastenboek een fout was geslopen en dat er beduidend minder stenen effectief nodig waren. Alle verschillen bij elkaar geteld ... vinden we toch een slordige 3500 euro aan minprijzen die Jos niet had ingerekend. Hij had zelf gezegd dat we de facturen moesten nakijken, dus hij moet niet boos zijn ;-)

Een week vroeger dan verwacht verschijnt Allivan op onze werf om de ramen te plaatsen. Ze voorzien twee dagen, vandaag en morgen. Vandaag is voorbehouden voor het plaatsen van alle "speciale" ramen, dus ramen die om een hoek gaan, de voordeur, enz. Nog snel verwijder ik enkele overgebleven houten panelen, zodat ze aan het werk kunnen.

Ter voorbereiding van de komende plakwerken, wil ik -nu alle leidingen ingeslepen zijn- de hele werf proper maken. Verhuur Van Rompaey helpt me natuurlijk weer uit de nood met een industriele stofzuiger. Opnieuw een leuke power-tool voor het betere werk.

Onze overbuurman is ook weer van de partij en voor ik het weet staat hij met een borstel het grove vuil bij elkaar te vegen, zodat ik het maar moet opscheppen en afwerken met de stofzuiger. Hij weet van aanpakken, is altijd bereid om te helpen en ik babbel er gewoonweg ook graag mee.
Tegen 16.00 staan de meeste moeilijke ramen er in en vertrekken de mannen van Allivan. Het is een raar zicht zo ineens die ramen in onze woning. Ik moet er even aan wennen.

Vandaag trekken we naar Aarlen om een uitgebreidere blik te werpen op de graniet voor de keuken. Oma is maar wat blij om Eline op te vangen en wij kunnen eens een middag alleen door Belgie crossen.

Het is een lange trip, maar we zijn toch blij dat we geweest zijn. De initiele keuze in de toonzaal bij American K was toch niet de beste en we hebben nu een mooiere en zelfs iets goedkopere keuze op het oog. Er blijven nog een tweetal mogelijkheden over, maar van de ene hebben ze geen voorbeeld. Ze beloven om een staal in Brussel achter te laten bij American K zodat we die laatste piste ook nog even in detail kunnen bekijken.

Dag twee van de zolderisolatiewerken. Wouter kan vandaag niet (of is gisteren een beetje te veel gaan vieren dat we goed geisoleerd hadden ;-) ), maar Koen is weer van de partij en niet veel later ook de overbuurman. Van hem krijgen we vandaag veel hulp.

Maar niet voordat hij Ans en Bart goed in het oog heeft gehouden terwijl zij alle snelbouwmuren ingespoten hebben met het grondeerproduct dat Perpet gevraagd had.

Het resultaat op zolder mag er uiteindelijk wel wezen. Hier zou ik eigenlijk eens een space-party moeten houden. ;-)

Dit wordt een weekendje isoleren. Op zaterdag komen de peter van Eline (Koen) en zijn broer Wouter me helpen om alles in gang te zetten. Eerst alle rollen naar de zolder brengen, een zeer goede oefening en dan in navolging van mijn eerste test rol, verder rol per rol van aan de dakrand tot boven leggen. Het gaat best goed en tegen de middag is de achterkant afgewerkt.

Na een snelle pizza, tijd om aan de voorkant te beginnen. Zelfde verhaal, maar nu met meer ervaring gaat het vlotjes en in een mum van tijd liggen ook deze rollen op hun plek. De overspanning is voor morgen.
Vandaag is toch weer maar eens bewezen dat de Peyerloop een levensvatbare waterloop is. Bij het opruimen van wat plastiek ontdekte ik een levensechte "bloedzuiger"!!! Op zich geen ramp, maar misschien toch maar deftige laarzen aantrekken vooralleer we ons daarin begeven in de toekomst.

's Middags krijg ik telefoon van de chauffeur van Freddy Bohmer. Mits enkele aanwijzingen kan ik hem op de goede weg zetten en vindt hij uiteindelijk onze werf. Ok, de rollen zijn geleverd. Nu moet ik straks na het werk even langs de werf om ze binnen te zetten. En zo gezegd, zo gedaan. Op minder dan een half uurtje is de klus geklaard en staan de 70 rollen isolatie in de garage.

Als ik thuis kom vind ik enkele mails van Jos in mijn mailbox met de afrekening. Ik veronderstel dat het de laatste is, want daar heeft hij nog enkele meerprijzen extra bijgevoegd. Enkele van die meerprijzen zijn zo klein, dat hij me eigenlijk lichtjes op mijn tenen trapt. Ik besluit er ook eens in detail naar te kijken om te zien of hij toevallig geen minprijzen vergeten te verrekenen is.

Astrid heeft voor vandaag de voorlopige oplevering van de ruwbouw en het dak voorzien. Wanneer ik om 9.10 als eerste toekom op de werf is er nog niemand te zien. Astrid komt vlak na mij aan en zo ook Jos. Volgens Jos is Benny net weggereden, en dus bel ik hem even op. Hij had nog een afspraak om 9.30 en had al 15 minuten gewacht en was terug weg. Vriendelijk ... Astrid vraagt zich terecht af hoe hij dacht op tijd weg te zijn als er een voorlopige oplevering besproken moest worden en dat terwijl er nog wel wat puntjes te bespreken waren voor hem.

Voor de puntjes van het dak wordt er dus gewoon een werfverslag gemaakt; er moeten blijkbaar bijkomende verbindingen gemaakt worden tussen de spanten en de muurplaat ter hoogte van het grote raam aan de voorzijde. Dit moet nog gebeuren voordat ik de isolatie kan afwerken en dat Perpet dit kan afwerken.

Voor de ruwbouw worden de laatste tekortkomingen op papier gezet en door Jos en mijzelf ondertekend. Nu nog de afrekening en dan zit de ruwbouw er effectief op.

Na veel gemail en gebel is het dan toch gelukt. Holemans heeft de CV schouw op de juiste plaats gekregen, of toch bijna. De afstand tot de muur hebben ze verkeerd begrepen en ze hebben 17 cm tussen muur en buitenzijde van de buis genomen, ipv 17 tot het midden van de buis, zoals het ook aangegeven was voor de horizontale positie. Maar ja, we kunnen niet alles willen.

Ook de schouw van de open haard is nu, na wat zaagwerk aan de bevestigingsbeugel, uiteindelijk op zijn plek terecht gekomen. Op het eerste zicht lijkt ook hier een probleem te zijn met de afdichting, want ik zie precies licht naar binnen schijnen langs de buis. En waar licht doorkan, kan normaal gezien ook wel water langs. Maar mijn vrees lijkt ongegrond te zijn en het blijkt uiteindelijk een weerspiegeling te zijn onder een van de afdichtingsringen.


Omdat de zolder geisoleerd moet worden voordat Perpet de schuine stukken op de verdieping kan afwerken, moet ik in actie schieten. Er zijn wel wat mogelijkheden om een dak te isoleren. Het meest gekende zijn zonder twijfel de flensdekens. De rollen isolatiemateriaal die tussen de spanten van het dak geplaatst kunnen worden. Maar hiervoor heb je mooi gelijke afstanden nodig tussen de spanten. Bij ons hebben we een aantal verschillende afstanden: 40,5cm, 41,5cm, 42,5cm,... Het is niet direct zeker dat dit wel gaat lukken met flendekens van 45cm.

Jos heeft met aangeraden om eens te gaan horen bij Freddy Bohmer, volgens hem de goedkoopste en vlakbij. En hij heeft gelijk. Freddy Bohmer is zelfs een pak goedkoper dan de leverancier van Holemans die al een hoop geleverd heeft voor onze werf. Misschien daarom dat de prijs van Holemans zo hoog lag en dat wij besloten hebben om het zelf te doen. Volgens Benny zou het perfect moeten gaan met flensdekens en hij raadt me aan om een niethamer te kopen om ze te bevestigen.

Om zeker te zijn dat het inderdaad kan lukken, besluit ik eerst 1 rol te halen en hiermee het moeilijkste gedeelte proberen te isoleren. En dat verloopt aardig. in een stuk van de dakrand aan de verdieping tot en met het rechtopstaande stuk van de zolder. Ja, inderdaad, dat gaat lukken met die flensdekens. Freddy Bohmer mag de massa komen leveren.

Vandaag zullen we na lange tijd en veel veranderingen dan toch eindelijk de laatste puntjes op de i zetten van onze keuken. Samen met Eline gaan Kristien en ikzelf een laatste keer naar de toonzaal van American K om de definitieve keuzes te maken omtrent kleur,... We kunnen nu ook onze definitieve kraan bestellen: de Grohe Zedra XL.

Daarnaast willen we nog eens kijken naar de graniet die we spijtig genoeg per ongeluk getekend hebben bij hen. Omdat we niet 100% zeker zijn willen we toch eens tot bij de effectieve verwerker gaan om bij hem de verschillende afwerkingsmogelijkheden te bekijken. We krijgen het telefoonnummer van de man in Aarlen, zodat we met hem kunnen afspreken om eens tot daar te rijden. Na een beetje gepuzzel met de agenda zal dit binnen een week zijn op 28 maart.

Wanneer we de installatie van de regenwaterpomp overlopen merkt Bart op dat ze vergeten te melden zijn dat er naast de aanvoerleiding ook een wachtbuis voorzien moest worden voor de draad naar de vlotter in de put;dit om de waterstand te kunnen meten.

Ok, dus zit er niets anders op dan de aanvoerleiding op te graven en er een tweede flexibele buis naast te leggen. Als ik dan toch de aanvoerleiding blootleg, raadt Bart me ineens aan om deze te isoleren. Dat kost nu niets, maar het bespaart een hoop last mocht er anders in de toekomst ooit water in bevriezen.

Maar wat blijkt nu, de leverancier van de pomp laat niet toe om de aansluitkabel los te maken van het toestel. Dit zou betekenen dat heel de vlotter door de buis zou moeten geleid worden ipv enkel de kabel, waardoor het een buis van minstens 10cm doorsnede zou moeten zijn. Dit kan in deze fase niet meer. De doorgang door de kelder laat dit niet toe en ik ga nu echt niet meer zo'n buis voorzien. Na enkele telefoontjes is er een oplossing en kan de kabel losgemaakt worden zonder de garantie te verbreken.

Zo gezegd, zo gedaan. Opgraven, de doorgangen terug openkappen, de tweede leiding erbij, de eerste isoleren, alles terug dichtgooien en klaar is kees. Al bij al toch snel een uurtje of twee werk. Wel inclusief een wandeling naar Van Looy voor de bijkomende buis en het isolatiemateriaal.

Misschien nog een leuke tip voor de doe-het-zelver: een stofzuiger kan wonderen doen om een touwtje door een leiding te trekken/zuigen.


En dan is er nog een klein brandje te blussen. Bart heeft ontdekt dat Dirk een van de gaten in de muur van het toilet gebruikt heeft om een hoop electriciteitskabels door te leiden. Probleem ... dat gat was voorzien voor de sanitaire afvoeren. Tijd om met een beiteltje en een hamertje boven te halen. Met Dirk's goekeuren ga ik aan de slag. Al snel is de afvoer opnieuw kabelvrij gemaakt.

Nu het einde van de werken toch echt wel in zicht begint te komen en de laatste zaken bijna afgesproken zijn, kunnen we - neen, moeten we - weer vooruit beginnen kijken. De tuin, toch zo'n goede 1000m2 rond onze woning moet toch iets of wat in orde zijn willen we niet tijdens de winter in een modderpoel wegzakken.

We moeten dus op zoek naar gras. Het treft natuurlijk dat het dit weekend toevallig Tuin & Trends is in de Nekkerhal in Mechelen. Het is toch altijd leuker om op zo'n beurs op zoek te gaan naar mogelijke aannemers. Het is geen supergrote beurs, maar we vinden toch twee mogelijke aannemers uit de buurt van Heist-op-den-Berg: JEKA en Luc Van Houdt. Ze zullen ons na de beurs contacteren om eens een kijkje te nemen naar onze grond.

We hebben Jos echt te veel betaald. Want wie lopen we tegen het lijf in de buurt van de jacuzzi's ? Juist Jos ;-)

Weer een monumentale dag in de geschiedenis van ons huisje. Vandaag begint Driesmans Sanitair aan het plaatsen van de leidingen. Na de eerste electriciteitsleidingen en de verwarmingsleidingen, is het nu de beurt aan Bart om zich nog een weg te banen tussen alle reeds aanwezige obstakels en de buizen in de juiste bochten te wringen.

Samen overlopen we de plaatsing van alle sanitaire toestellen en aanverwante en dan kan hij op zijn beurt beginnen slijpen, kappen en boren. Dat laatste kan met een klassieke boor of met een serieuze machine. Het resultaat is dan ook zeer propere gaten waarlangs de buizen van verdieping kunnen wisselen.

Ondertussen staan Astrid en Benny te wachten om een werfvergadering te houden. Terwijl ik met Bart bezig was, hebben ze de meer technische zaken al overlopen. Nu is het nog even alles overlopen. De meeste zaken zijn we het blijkbaar snel over eens, echter wanneer ik nog terloops vermeld dat Astrid en Veronique net zoals ik van mening zijn dat de meerkost aan de ramen aan hem aangerekend zal worden, barst hij even uit in een tirade (die ik hem niet in dank afneem) en weet Astrid plots niet meer hoe de vork aan de steel zat en of het nu inderdaad zijn fout was. Arghl ... leuk als je eigen architecte het ineens niet meer weet in bijzijn van een aannemer! Ze zal het nakijken ...

Later op de dag bevestigt Astrid dat het volgens hen ook inderdaad Holemans hun fout is geweest die aan de basis lag van de aanpassingen die aan de ramen dienden te gebeuren. Op basis hiervan stuur ik nog 1 mail met de volledige redenering en de boodschap dat als hij het er niet mee eens is, dat hij het moet opnemen met Astrid en/of Veronique. Maar dat ik in ieder geval de kosten bij hen in mindering zal brengen.

Na 20 dagen komt Eline voor de eerste keer mee op bezoek op de werf.
Er is weer veel gebeurd ondertussen. De laatste laag roofing is gebrand en de dakrandprofielen zijn aangebracht. We merken onmiddellijk op dat dit bijgewerkt moet worden ter hoogte van de aansluiting van de garageblok aan het hoofdgebouw.

Ook de koepel is verkeerd geplaatst. De koepel gaat namelijk open langs de kant van de muur. Op zich zeker geen slecht idee, maar spijtig genoeg komt net hier de afvoer van de dampkap naar buiten. Als de dampkap aanstaat zou dit recht in de open koepel blazen,wat ons geen goed idee lijkt. Ook ontbreekt er nog een stuk regenpijp. Nog een hoop opmerkingen voor Holemans dus.

Wel leuk nieuws van het afwerkingsfront. Gruko is de garagepoort komen installeren ... en alles is naar wens, inclusief het diamantmotief. We hebben hiervoor geopteerd op aanraden van o.a. Crawfort zelf, omdat de grote oppervlakte, de donkere kleur en het feit dat de garagepoort zuidelijk georienteerd is, anders zouden kunnen resulteren in een vervorming van de garageplaten onder invloed van de warmte.

Dag twee van deze week belooft nog drukker te worden. Naast Dimaco en Driesmans Verwarming zal ook Bouwwerken Voet nog eens een dagje komen werken. Jos en de zijnen komen de riolering in de kruipkelder uitvoeren. Jos en ik hebben afgesproken dat de uren die hij hieraan werkt een invulling zijn voor het feit dat hij een eind over de afgesproken oplevertijd is gegaan. Wij moeten dan alleen nog de factuur van de buizen betalen, waardoor een foutje van in het verleden, toch voor een groot stuk in den minnen geregeld is.

Terwijl ik iedereen lustig laat werken, loop ik nog wat rond op de werf, op zoek naar op te lossen problemen. Zo valt mij oog op ... de deksels van de verluchtingsbuizen. Blijkbaar heeft Jos er twee verschillende meegekregen: goeie en slechte. Hij moet me gelijk geven dat dat niet kan en neemt van elk een mee om te bespreken met de leverancier.

Het wordt een drukke week op de werf en dat begint met een drukke dag. Dirk komt verder werken aan de electriciteitsleidingen en Driesmans Verwarming doet ook zijn intrede vandaag. Rene van Driesmans Verwarming is er pas redelijk laat, zodat ik niet langer kan wachten. Maar wanneer ik thuis kom en hij me opbelt, blijkt er echter geen probleem te zijn; hij kan zonder hulp beginnen met het leggen van de leidingen voor de verwarming.

De overvloedige regenval van de laatste dagen, heeft de werf natuurlijk omgetoverd in een modderpoel. Onze regenput is letterlijk omgetoverd in een regen-put.

Wanneer ik een korte blik in de kelder werp, merk ik op dat er opnieuw water op de vloer aanwezig is. Bizar. Maar wanneer ik even rondkijk, merk ik plots op dat uit een van de verluchtingsbuizen water naar binnen druppelt. De oorzaak is snel gevonden: de verluchtingsbuizen komen aan de buitengevels naar boven in de vorm van een T-stuk. Dit T-stuk zorgt er (normaal) voor dat er geen water naar binnen kan, door het naar de grond weg te leiden. Aangezien onze grond echter redelijk vaste leemgrond is en het grondwater zo hoog staat, heeft dit als gevolg dat het water zich in de T-buis ophoogt en via de verluchtingsbuizen naar binnen stroomt. Ook het verval van de buis naar de kelder toe biedt niet genoeg weerstand om het water nog tegen te houden.

Jos komt gelukkig morgen om de rioleringsbuizen in de kruipruimte in orde te brengen, dan kan hij hier ineens naar kijken.

Vandaag is het tijd voor een bezoek aan Batibouw met maar 1 doel, zo snel mogelijk binnen, langsgaan bij American K, toestellen vastleggen en zo snel terug naar buiten. Ik ben redelijk op tijd op de parking, vlotjes binnen, kies de juiste wandelrichting en kom redelijk op snel aan bij de stand van American K.

JP Thomas is echter bezig met iemand die nog wat vroeger dan ik ter plekke was, maar na een beetje geduld oefenen, kunnen we dan eindelijk de toestellen voor een laatste maal overlopen. Er komen natuurlijk hier en daar een paar eurootjes bij, maar dat hadden we ingerekend. Eigenlijk moest dit zelfs niet op Batibouw gekunnen, want dit jaar zijn we zelfs niet langs de stand van Smeg geweest.

Alle toestellen bestonden nog zoals we ze voorzien hadden, met als enige uitzondering dat de afwerking van de kookplaat niet meer in aluminium beschikbaar is en dus in zwarte gietijzeren uitvoering zal geplaatst worden. Voor mij niet zozeer een probleem, maar Kristien denkt daar duidelijk anders over.

We spreken tot slot nog een datum af dat Kristien (en Eline) nog eens mee kunnen afzakken naar Brussel om er een laatste keer de kleur te bekijken en alles definitief vast te leggen.Haleluja!