Je houdt je hart vast als je overdag telefoon krijgt van je aannemers. Wanneer Perpet me vandaag opbelt, voel ik de bui al hangen. Holemans is wel geweest, oef ... maar ze hebben volgens Perpet de isolatie niet vastgehangen, zoals ik had afgesproken met Holemans omdat ik anders nog eens moest terugkomen. Ok, dan zal ik het maar weer zelf gaan doen vanavond, want anders kan Perpet niet verder.

Dus, na het werk, nog maar eens naar de Peyerstraat. Daar aangekomen ben ik nog maar eens stomverbaasd: ik vind niet alleen geen bevestigd isolatie (zoals verwacht), maar eveneens ook geen enkele verbinding tussen de spanten en de muurplaat. Als ik op zolder ga kijken zie ik dat 1 ander ding gedaan is, maar niet dat wat moest. Het is bijna overbodig, maar toch nog maar eens bellen met Holemans. Al snel is het duidelijk dat ze eigenlijk niet wisten wat er moest gebeuren. Bon ... dan maar een mening vormen en beslissing nemen op eigen verantwoordelijkheid. Als ik de bestaande verbindingen tussen de spanten en het dak bekijk, zie ik eigenlijk niet in wat er nu zo nodig nog meer moest verstevigd worden. Ok, ik ga ervoor ... de isolatie gaat erin en ik vertrouw op het initiele werk van Holemans.

Met weer wat hulp van de overbuurman liggen de laatste stukken isolatie er weldra in. Het is leuk werken met hem en we babbelen er tegenwoordig lustig op los. Eindelijk komt het er eens van om te vragen waar zijn "roepnaam" "Narre" vandaan komt. Het blijkt een afkorting te zijn van zijn tweede naam Leonard.

Perpet is er vandaag weer eens goed ingevlogen. Alle muren van het gelijkvloers zijn wit, op de verdieping is inderdaad zowat alles gedaan wat er kon gedaan worden zonder de laatste schuine stukken van het bureau. Als hij ooit een slagzin nodig heeft zou ... "De witte wervelwind" niet ongepast zijn. In de living heeft hij nog plaats gelaten voor Dirk om nog een kabel aan te brengen voor de projector.